• osmanli soyundan gelenlerin tc soyadi kanunu ciktiktan sonra aldiklari isim. yani kanuni sultan suleyman bugun yasiyor olsaydi ismi suleyman osmanoglu olacakti.
  • eski söylenişiyle al-i osman

    genç cumhuriyetin, 1299'da başlayıp 1924'te son bulmuş hanedana verdiği soy adı.

    alıntı:

    kuruluşunun 700. yılını kutladığımız osmanlı imparatorluğu'na adını veren ailenin osmanlı devleti'nin çöküşünden sonraki pek bilinmeyen öyküsü: yabancı müslüman hanedanlara mensup prenslerle evlenen birkaç sultan dışında hanedan mensubu erkeklerin hemen hepsi hayatlarını çalışarak kazandılar ve başka kralların maiyetlerinde görev yapmaktan sabun satıcılığına ve hatta mezar bekçiliğine kadar her işi gördüler.
    sirkeci istasyonu'ndan 1924'ün 5 mart akşamı saat dokuza çeyrek kala bir tren kalktı. aynı anda istasyonun hemen arka tarafındaki rıhtımdan da bir gemi demir alıyordu.
    tren isviçre'ye gidecek olan 'simplon ekspresi'ydi. gemi ise o zamanlarda büyüklüğü dillere destan olan 'julio sezari' isimli yolcu vapuruydu ve kaptan rotayı beyrut'a çizmişti.
    saat tam dokuza çeyrek kala tren düdüğünü çaldı, vapur istimini bıraktı. bu sesler anadolu'nun, ortadoğu'nun, balkanlar'ın, doğu avrupa'nın ve kuzey afrika'nın tarihini 600 küsur yıl boyunca etkilemiş, hatta etkilemekten de öte bizzat yazmış bir ailenin artık bu toprakları terkettiğinin ilánıydı: osmanlı hanedanı, türkiye büyük millet meclisi'nin 3 mart 1924 günü kabul ettiği 431 sayılı kanun uyarınca türkiye sınırları dışına çıkartılıyordu. hanedan mensuplarının herbirine dönüşü olmayan, sadece 'gidişe mahsus' birer pasaportla ikişer bin ingiliz lirası verildi, mal varlıkları tasfiye edildi ve türkiye'ye değil girmeleri, türk topraklarından transit geçmeleri bile yasaklandı.
    sürgün 15 günde bitti
    sınırdışı edilmede öncelik osmanlı ailesinin o andaki reisi olan halife abdülmecid efendi'ye verilmişti. halife bir gece önce kızı dürrüşehvar sultan'la, oğlu şehzade ömer faruk efendi'yle ve kadınlarıyla beraber bir gece önce, 4 mart akşamı çoktan türkiye dışına çıkartılmış, isviçre'ye gönderilmişti. hemen ertesi günü, türkiye'yi 24 saat içerisinde terketmeye mecbur tutulan şehzadeler yani osmanlı hükümdarlarının soyundan gelen prensler yola çıktılar. simplon ekspresi'yle julio sezari vapuru işte şehzadeleri yani günün birinde osmanlı tahtında hak iddia edebilecek olan imparatorluk prenslerini sürgüne götürüyordu.
    hanedanın sürgünü on günde tamamlandı. şehzadelerden sonra kendilerine türkiye'yi terketmeleri için on gün süre verilmiş olan sultanlar, yani padişahların kızları ve kız torunlarıyla onların çocukları olan 'hanımsultan' ve 'beyzadeler' gönderildi. mart'ın sonuna yaklaşıldığında türkiye'de osmanlı hanedanının artık hiçbir mensubu kalmamıştı. 431 sayılı kanun sürgüne gidecek olan osmanlılar'ın sayısını 155 olarak belirlemişti; 1924 mart'ında türkiye'de 36'sı erkek, 48'i kadın ve 60'ı çocuk olmak üzere 144 adet osmanlı vardı ve bu 144 kişiden 140'ı 15 mart akşamı artık türkiye'de değildi.
    memleketi son terkeden osmanlı, sultan beşinci murad'ın kızı fatma sultan oldu. sürgün kanunu çıktığı sırada sultan bügün ortaköy'deki yüzme ihtisas klübü'nün yanında ilkokul olarak kullanılan yalı-sarayında kızamıktan yatıyordu ve iyileşene kadar türkiye'de kalmasına izin verildi. fatma sultan üç cocuğuyla beraber üç hafta sonra trenle viyana'ya gidecek ve sürgün tamamlanacaktı.
    sürgün hanedanın kadın mensupları için 28, erkekleri için 50 yıl sürdü. kadınlara adnan menderes hükümeti tarafından 1952'nin 16 mart'ında çıkartılan bir kanunla hakları iade edildi, türkiye'ye dönüp yeniden türk vatandaşı olmalarına izin verildi. erkekler ise bu haklara 1974'te bülent ecevit'in ilk başbakanlığı sırasında çıkartılan genel af yasasıyla kavuşabildiler. padişah torunlarının bir kısmı türkiye'ye döndü, bir kısmı ise yıllar önce kurdukları düzenlerini bozamayarak önceden yerleştikleri ülkelerde yaşamaya devam ettiler ama çoğu 1974'ten sonra türk vatandaşlığına geçti.
    sade bir hayat
    osmanlılar'ın sürgün yılları son derece maceralı geçti ve birçoğu hayatını çok zor şartlar altında sürdürdü. yabancı müslüman hanedanlara mensup prenslerle evlenen birkaç sultan dışında erkeklerin hemen hepsi hayatlarını çalışarak kazandılar ve başka kralların maiyetlerinde görev yapmaktan sabun satıcılığına ve hatta mezar bekçiliğine kadar her işte çalıştılar.
    bugün osmanlı ailesinin türk vatandaşlığına geçmiş olan mensupları 'osmanoğlu' soyadını kullanıyor, bizden biri olarak yaşıyor ve tarihin en büyük devletlerinden olan osmanlı imparatorluğu'nun hanedan tarihini onlar devam ettiriyorlar.
    tahtin várisi
    böyle defnedildi...
    osmanlı hanedanının bir önceki reisi olan şehzade mehmed orhan osmanoğlu'nun cenazesi nice'deki bir karma mezarlığa 14 mart 1994 günü böyle defnedildi. cenazede sultan abdülhamid soyundan bülent osman ve sultan abdülmecid'in torunları melike ve emire hanımsultanlarla eşleri vardı, namazı ise dört tunuslu kıldı.
    hanedan reisi...
    1912 doğumlu şehzade osman ertuğrul efendi eşi prenses zeynep osman'la beraber. şimdi new york'ta yaşayan ve osmanlı ailesinin en büyük şehzadesi olan osman ertuğrul, osmanlı devleti devam etseydi 'dördüncü osman' veya 'birinci ertuğrul' adıyla tahta geçecekti.
    sürgün hatirasi...
    halife abdülmecid efendi, 1930'lu yılların başında güney fransa'nın nice şehrinde sürgünde. yanında kızı dürrüşehvar, kucağında torunu necla ve önünde diğer torunları neslişah ve hanzade sultanlar var.
    bir hayata iki sürgün...
    halife abdülmecid efendi'yle sultan vahideddin'in torunu olan ve şimdi istanbul'da yaşayan 'büyük' neslişah sultan, sürgünü iki defa tattı. önce üç yaşındayken ailesiyle beraber türkiye'den çıkartıldı; sonra kavalalı mehmed ali paşa soyundan olan mısır kral naibi prens muhammed abdulmunim'le evli olduğu için de 1952'deki nasır darbesiyle mısır'dan da sınırdışı edildi. 700. yıl kutlamalarına katılması için ankara’dan resmî davet alan ilk osmanlı, neslişah osmanoğlu’ydu.
    sabun da sattılar, mezar da beklediler

    abdülkerim efendi
    otel odasinda cesedi bulundu
    sultan ikinci abdülhamid'in torunuydu. ikinci dünya savaşı sırasında çin'in istilá eden japonlar'dan türkistan tahtına oturma ve türkistan imparatoru olma teklifi aldı. tokyo'yla temasları devam ederken new york'taki küçük bir otelin odaında tabancayla vurulmuş olarak bulundu. intihar mı ettiği yoksa bir cinayete mi kurban gittiği hiçbir zaman anlaşılamadı.

    ev ev dolaşip sabun satti
    sultan abdülhamid'in en küçük oğluydu. paris'te siyaset bilimi okudu ama hayatı sıkıntılar içinde geçti. yıllarca fransa'da kapı kapı dolaşıp sabun sattıktan sonra beyrut'a yerleşti, suudi arabistan kralı faysal'ın bağladığı küçük bir aylıkla geçinmeye çalıştı ve hayata 1973'te orada veda etti.

    boks ringinde can verdi
    sultan abdülmecid'in soyundandı. fransa'da renault fabrikasında çalışırken bir yandan da profesyonel boksörlük yaptı ve hayatını 1950'de paris yakınlarındaki bir boks müsabakasında kaybetti.

    yoksul ayliği aliyordu
    babası sultan abdülaziz'in, annesi sultan abdülhamid'in torunuydu. istanbul'da doğdu, küçük yaşya yakalandığı bir hastalık yüzünden hayat boyu kötürüm kaldı, son yıllarında gözlerini de kaybetti . fransız hükümeti’nden fakir aylığı alıyondu. yüzünün güzelliği fransız ressam henri matisse’e ilham vermiş ve matisse ünlü ‘beyazlı kadın’ tablosunda nermin sultan’ın yüzünü kullanmıştı. sultan hayattan geçen yıl orta fransa'daki bir kimsesizler yurdunda ayrıldı.

    sultanlarin en güzeli...
    halife abdülmecid efendi'yle sultan vahideddin1in torunu olan hanzade sultan 1924'te dolmabahçe sarayı'nda doğdu, mısır prensi mehmed ali ibrahim’le evlendi ve hayata 1998 mart'ında paris'te veda etti. bir zamanlar avrupa sosyetesinin en güzel kadını olarak kabul edilirdi.

    kadriye sultan
    hasretten verem oldu
    sultan abdülmecid'in soyundan geliyordu. 1895'te istanbul'da doğdu, 1924 sürgününden sonra nice'e yerleşti ve orada 1935'e kadar son derece sıkıntılı bir hayat sürdü ve tüberkülozdan can verdi. kadriye sultan'ı tanıyanlar ölümüne fransa’da yakalandığı tüberkülozun değil memleket hasretinin ve istanbul’u bir daha görememe endişesinin sebep olduğunu söylüyorlar.

    (murat bardakçı'nın yazısından alıntıdır.)
  • kanal 7'de, mısırda yaşayan iki kadın mensubunun haberinin yapıldığı hanedan-aile-sülale.

    dikkat çeken şu olmuştur: kanal 7 muhabiri türbanlı-başörtülü türkiye cumhuriyeti vatandaşıdır. osmanoğlu ailesinin kadın fertleri ise başörtüsü-türban kullanmayan mısır halk cemahiriyesi vatandaşıdır. haber sonradan yakalandığı için isimler kaçırılmıştır. hanedan mensupları, türk pasaportu için başvurduklarını söylemişlerdir.
  • şu anda kanal d de acındırılmakta olan sülale.

    türk milletinin aydınlanması yolunda milletin yolundan çekilen sülalenin genel ismi, türkiye cumhuriyetinin sağlığı açısından sürgün edilmişlerdir.
  • acıyla,hüzünle,yoksullukla dolu bir sürgün hayatı yaşayan,vatanseverliği ya da ilericiliği dizginsiz bir jakobenlik olarak algılamayan insanların saygı duyduğu imparatorluk hanedanı.
  • ülkede acıyla, hüzünle, yoksullukla dolu hayatlar yaşayan milyonlar varken birilerinin gereksiz bir acıma hissiyatını yaymaya çalıştığı sülalenin soyadı. vah vah, sen saraylarda doğ, sonra fakir ol ne acı.
  • dünya üzerinde benim dedemin dedesinin dedesinin dedesinin ........ dedesi fatih'miş diyebilecek tek soy.
  • (bkz: eyeri kaltak osmanli)
  • (bkz: osmanli sulalesinden kalanlarin kiymete binmesi)
  • yüzyıllarca bu ülkenin başında bulunmuş hanedandır osmanoğulları...
    artık imparatorluk dönemi bitmiş,cumhuriyet dönemi başlamıştır,onlar tahtlarını kaybetmiş ve sürgüne gitmişlerdir.onlara sövmek cumhuriyeti güçlendirmeyeceği gibi onlara saygı duymak da gerici yada panislamist ya da türkçü olduğunuzu göstermez.
    kalbi her daim solda atan,milliyetçilikten nefret eden ve bütün dinlere aynı uzaklıkta olan bu satırların yazarı da,bu hanedana saygı göstermek gerektiğini düşünmektedir.
    çünkü onlara saygısızlık etmek sadece şu ya da bu aileye saygısızlık etmek değildir kanaatimce.tarihin bir dönemini,epey uzun -ve kesinlikle homojen olmayan- bir dönemini de çöp kutusuna fırlatmak,yok saymaktır.kısacası osmanoğlu ailesini reddetmek osmanlı imparatorluğunu da reddetmektir.
    tarih hep devam eder,eğer bugün bir türkiye solundan bahsedebiliyorsak bunda onun eklemlendiği/eklemlenmesi gereken bir geleneğin de büyük payı vardır.avram benaroya ya da dimitri vlahof ya da baha tevfik olmasaydı bu düşünce ve eylem geleneği nasıl olurdu?işte bunlar da imparatorluk devrinde yaşamış insanlar,muhalif de olsalar solcu da olsalar bir şekilde o dönemin,o imparatorluğun çocukları.hanedanı ve onların şahsında imparatorluk dönemini reddetmek bir anlamda bu geleneği de reddetmektir.aynı mesele bir liberal için de sözgelimi prens sabahattin'e,cavit bey'e,sakızlı ohannes paşa'ya bağlanan bir geleneği reddetmek tehlikesini getirir ki,buradan da şunun şurasında 80 sene önce ki bir dönemi yok saymanın,karalamanın siyasi düşüncemizi de ne denli derinlik yoksunu bırakabileceğini anlarız.
    osmanoğlu ailesine saygı duymak ya da duymamak...bu sadece bir sembol,bir örnek kanaatimce.neticede 1923'ten önceki her şeyi reddetmek,hatta tarihe sövmek kolaycı bir hoyratlıktan daha fazlası değil.
    nihayetinde bunca yüzyıl bu memleketi yönetmiş bir hanedana biraz saygı duymak gerekir sadece...tabii ki onlar da eleştirilebilir,kıyasıya tenkit edilebilir ama lütfen biraz saygılı bir üslupla...

    kanımca türkiye solcuları da tahtını ve tacını uzun yıllar önce kaybetmiş insanlara söveceklerine,biraz da bu ülkede rumların,ermenilerin,yahudilerin neler çektiğini,kürt sorununu,mustafa suphi'yi kurcalasınlar.çok daha önemli meseleler var bence hanedan-ı ali osman'a sövmeden önce...
hesabın var mı? giriş yap