onyedi

• (bkz: 17)
• 80'lerin türk gençlik dergisi, ardılları olan hey girl, blue jean vesairenin önünü açmıştır.
• sürekli takip ettiğim ilk dergiydi. yabancı müzik dinlemenin moda olduğu yıllarda, dergi de üzerine düşeni yapmış ve büyük bir bölümünü yabancı şarkı sözlerine ve türkçe karşılıklarına ayırmıştı.
• "on yedi" nin yanlış yazılmış hali.
• 'an yedi milyon genc bu dergiyi okuyor' seklinde panolara reklam veren, turkiye'yi bilmem ama yurtdisinda hala satisi devam eden dergi.
• adinin seventeen'den arak olduguna dair soylentiler cikmisti.. neyse, beni ilgilendirmez.. ilk sayida gulsah vardi kapakta hatirladigim.. ask ve cinsellik^* koseleri pek mutaasipti.. nejat cetinok'un yabanci muzik yazilarini, muhtelif konularda olusturulmus genclik forumlarini da iyi hatirlarim.. pek tifil kalir tabii bugunkulerin yaninda ama mesela basta ra olmak uzre^* zamanin yerli rockerlari hakkinda elimdeki kit kaynaklardan biridir bu genclik mecmuasi..
• asal sayılar kümesine mensup bir yiğit oğlan...
• dunyayi degistirenler diye bir kosesi vardi, marco polo'dan, mohandas gandhi'den bahsedip ulkemin gencligine bilgi asirlarlardi. bi' de pek esprili yazilar yazarlardi, (mesela "gercek anlamlarini biliyor musunuz?" - madde/eskimo: kutuplarda yasayan mo'larin en eskisine denir). enik halimle bir mektup yazip "babam her sey the beatles ile basladi diyor, siz ne dersiniz? ben onlari tanimiyorum ama ama" yakarislarinda bulundugum ayin ertesinde bir the beatles yazisi yazmislardi. (hala mutesekkirim). bir de okuyuculardan gelen siirleri, resimleri, denemeleri yayinlarlardi. fan club listesi vardi upuzun. bugun birileriyle tanistigimda arsivime donup "acaba o da listede miydi" diye bakarim. sayfalarindan kopardigim bir duran duran fotografi hala elbise dolabimin icinde asili durur (disariya asamam, utanirim). ha bir de, duygu asena bu derginin yayin yonetmeniydi. duygu abla derdik biz ona.
• biraz fazla "burjuva" olduğunu hatırlıyorum. hey'deki gibi geniş bir kapsama alanı yoktu. sürekli vakkorama'dan filan bahsedilirdi. üç beş sayı kalmış evde. geçenlerde gördüm, hislendim. nena fotoğraflarını filan kesmişim tabii. yine de daha "free" bir ortam getirmeye çalışmıştır, hakkını yemeyelim. bir de hangi yıllarda neler yaptığımı hatırladım ve şu sonuca ulaştım ki 17 yaşına geldiğimde ya bu dergi kapanmıştı ya da ben artık bu dergiyi okumaktan sıkılmıştım. asıl ilgi gösterdiğim dönem 14-15 yaşları imiş. bu sadece kendimle ilgili bir saptama değil, etrafımdaki bir sürü insanın bu ruh halinde olduğunu hatırlıyorum şimdi, düşününce..
• onuncu nesil caylak