on bir dakika

• (bkz: onbir dakika)
• (bkz: onze minutos)
• paulo coelho’nun, en sevdiğim ilk üç kitabından birisinin adıdır.
  
  sözü geçen yazarın bu kitabını okumamış olanlar için arka kapak yazısını bırakalım. en az simyacı kadar etkileyici olduğunu da sözlerimize ekleyelim.
  
  on bir dakika, dünyanın en eski mesleği üzerine kurulu bir aşk masalı. paulo coelho’nun kahramanı güzeller güzeli maria, pek çok genç kız gibi iyi bir eş, sakin bir yuva değil, serüvenler, aşklar, zenginlikler hayal etmektedir. bu hayallerin peşine takılıp ülkesinden çok uzaklara, isviçre’ye sürüklenir. dilini bilmediği yabancı bir dünyada, hayallerini gerçekleştirmek uğruna garip serüvenlere karışan genç kadının cesareti yanında ilkeleri de sınanır.
  maria, birçok kadının ömür boyu adım atamadığı bir eşikten geçmektedir: kendini, bedenini, ruhunu ve cinselliği tanıma. aşk be cinsel özgürlük, zenginlik ve yoksulluk, utanç ve cesaret, çıkar ve özveri, söz simyacısı paulo coelho’nun maria için katı gerçeklerle dokuduğu düşler dünyasının çelişkileri.
  
  maria’nın serüveni nasıl biterse bitsin, her şeye rağmen “dünya yalnızca on bir dakika süren bir şeyin çevresinde dönüyor.”
• ah paulo coelho ah! ne güzel bir kitap yazmışsın sen öyle! güzel kızımız maria'nın hikayesini anlattığı bu kitabında maria'nın evlenmeyi değil de macerayı araması ve serüvene aşık olması anlatılmaktadır. okumayan pişman olur benden söylemesi.
• “hayat bazen çok cimridir. insanın yeni bir duygu tatmaksızın günler, haftalar, aylar, hatta yıllar geçirdiği olur. sonra, bir kapıyı bir kere açınca ortaya çıkan boşluğa adeta bir çığ iner. bir an hiçbir şeyiniz yoktur, bir sonraki an, kabul edebileceğinizden fazlasına sahipsinizdir.” sözleriyle hayatı özetleyen paulo coelho kitabı.
• birine yada bir şeye sadık olmak zorundaysam öncelikle kendime sadık davranmalıyım.gerçek aşkı arıyorsam,karşıma çıkan ortalama aşkları defterden silmeliyim. edindiğim azıcık deneyim bana gösterdi ki,kimse herhangi bir şeyin efendisi değildir,hepsi sadece bir yanılsamadır;maddi zenginliklerde,ruhsal zenginliklerde. çantada keklik sandığını kaybetmiş olan kişi,sonunda hiçbir şeyin ona ait olmadığını öğrenr.
  ve hiçbir şey bana ait değilse,benim olmayanlar için kaygılanmamın gereği de yok demektir,bugün ömrümün ilk (ya da son) günüymüş gibi yaşamam daha doğru.
• oldukca sikici buldugum bir kitap. baslarda guzeldi icine cekti ama uzadikca uzadi. ya da beklentim yuksekti. o yuzden bende hayal kirikligi yaratti.
• çok sürükleyici, bir o kadar da hafif ama vurucu bir kitap. aşkın, seksin, kutsallığın, kirlenmişliğin, ardından ruhu temizlemenin yollarını bir fahişe üzerinden bize aktarıyor. ben çok sevdim.
• ne zaman endişe, bazen umutsuzluk, kaybolmuşluk ya da heyecan hissetsem ya bir kitap ya bir filmde "tesadüfen" yolum değiştirilir. okuduğum kitap, yazarın adı geçer, müzik çalar, sözleri "keşke ben yazsaydım" dedirtecek şekilde teselli eder.
  
  bugünlerde maria'yla beni tanıştıran harika bir paulo coelho kitabı. herhangi bir insana denilen merhabanın, denk gelmenin, sohbet etmenin, arkadaş olmanın, derdini dinlemenin ya da en basitinden bir yerde tanışıp adını öğrenmenin asla tesadüf olmadığını biliyorum. birbirimizden ne öğreneceğiz ya da nelerimiz törpülenecek, hangi gizli konularda savrulmuşuz da o yaradan birleşmişiz diye hep bir merak kalıyor zihnimde. o yüzden kitapta onun günlüğünden bir bölümü "tesadüf olmadığını" bilerek kendime anı bırakacağım, yeniden doğmaya hazırlanana kadar.
  
  "çok düşündüm ve sonunda, o kafeye tesadüfen girmediğimi fark ettim; en önemli karşılaşmalar, bedenler daha birbirini görmeden ruhlar tarafından hazırlanır.
  
  genellikle bu karşılaşmalar, belli bir sınıra ulaştığımızda gerçekleşir, duygusal olarak ölüp tekrar doğmaya ihtiyaç duyduğumuzda. buluşmalar bizi bekler ama çoğunlukla biz onları engelleriz. gene de eğer umutsuz değilsek, artık kaybedecek bir şeyimiz yoksa ya da hayat bize coşku veriyorsa, o zaman bir yabancı ortaya çıkıverir ve dünyamız yolundan sapar.
  
  ...ta ki her yeni karşılaşmanın ardında var olan ipucunu fark edene kadar."