nosokomefobi ^*

• hastane korkusu.
• hastanenin o ilaç ve ucuz deterjan kokularıyla bezenmiş değişmez kokusunun da etkili olduğu korku.
  (bkz: kendimden biliyorum)
• bu korkunun küçük yaşlarda hastanelerde tedirgin olan çocukların zihinlerine yerleşen imgelerle oluştuğunu okumuştum biryerlerde ama şimdi kaynak gösteremeyeceğim. başka birşey anlatmak istiyorum ben. bakın izmir büyükşehir belediyesi ne yapmış? bana gelen bir haberin copy paste hali:
  
  hastanede beklerken hiç sıkılmayacaklar
  
  izmir büyükşehir belediyesi eşrefpaşa hastanesi’ne gelen çocuklar, muayene için sıra beklerken kendileri için hazırlanan çocuk oyun odası’nda öğretmen eşliğinde oyunlar oynuyor.
  
  çocuk polikliniği bünyesinde açılan ‘çocuk oyun odası’nı yeniden düzenleyen izmir büyükşehir belediyesi eşrefpaşa hastanesi, böylece anne ve babaları ile hastaneye gelen çocukların muayene sırası beklerken hoşça vakit geçirmelerini sağlamaya başladı.
  
  oyun odasında bir anaokulu öğretmenini görevlendirdiklerini söyleyen eşrefpaşa hastanesi başhekimi prof. dr. hülya güven, “çocukların, hastanemizde sıra beklerken sıkılmamaları ve doktor korkusu yaşamamaları için onlara bir kreş ortamı hazırladık. velilerinin bir form karşılığında anaokulu öğretmenine teslim ettiği çocuklar, burada oyunlar oynuyor, şarkılar söylüyorlar. öğretmenimiz, onlara resimler yaptırıyor, kitap okuyor ve şiirler öğretiyor” dedi.
  
  veliler çok memnun
  
  çocuk polikliniği’ne 7 yaşındaki kızı nazar’ı getiren ömer ilikçi, çocuğunu oyun odasına gönül rahatlığıyla bıraktığını belirtti. ilikçi, “hastanenin içinde her işimizi rahatlıkla yaparken, çocuğumuz burada temiz bir ortamda eğleniyor. büyükşehir belediyesi’ne ve eşrefpaşa hastanesi’ne teşekkür ediyoruz” dedi.
  
  3,5 yaşındaki kızı elif’i çocuk psikiyatri servisine muayeneye getiren burcu çılgı ise eşrefpaşa hastanesi’ndeki ‘çocuk oyun odası’ hizmetinden çok memnun olduğunu belirterek, “çocuğum, muayene sırası beklerken oyuncaklarla oynuyor, eğleniyor. doktora geliyorum diye korkmuyor ve sıkılmıyor. buraya oyun oynamaya diye geliyor ve rahatlıkla muayenesini oluyor. bize bu olanağı sağlayan herkese teşekkür ediyorum” diye konuştu.
  
  hala mı gavur izmir diyorsun? chp'nin kalesi mi diyorsun yoksa?
  
  ya abi bırak bu işleri de hizmete bak!
• 2018 yazında yattığım işkence dolu psikiyatri klinikleri sağ olsun, yaklaşık 3-4 yıldır nosokomefobiğim. iki sokak ötemizde ambulans istasyonu var, özellikle de pandemi^* başladığından beri her gün en az bir kez ambulans sireni duyar, odama kapanırım, kulaklığımı takıp dayanabileceğim kadar yüksek sesli müzikle her şeyin geçmesini beklerim.
  
  birkaç dk önce odamda yine müzik dinleyip çizim yaparken yüksek desibelde ambulans sireni sesi duydum ve ödüm koptu, dakikalarca sürdü, sonra kesildi. panik atak eşiğindeki ben pencereden dışarı baktım. meğer komşu çocuğunun biri siren taklidi yapıyormuş.
  sonra yine siren sesleri başladı. sırf çocuk sussun diye pencereden dışarı kafamı çıkarıp "evde çocuk uyuyor lan, kes sesini!" diye bağırdım (yalan söylemek zorunda kaldım, evet). sonra bir daha ses çıkarmadı ama eğer bir daha yaparsa bu sefer ailesine şikayet edeceğim. bu ne arkadaş ya?! illa haddinizi bilmek için birilerinin uyuduğunu veya hasta olduğunu falan mı söylemek lazım be empati yoksunu kardeşlerim?! sinirden elim ayağım titriyor resmen. az kaldı, çığlık çığlığa ağlayacağım bu gidişle.