• rusça beğenmeme, hoşlanmama anlamına gelen kelime.
    loveless başlığında yorum yaptığımız andrei zvyagintsev filminin (2017) orijinal adı. festivalde beş dakika alkışlandığı video
  • aylardır aklımı ve kalbimi meşgul eden film. sonunda filmekimi 2017'de izleyebileceğiz.

    "birbirlerine karşı nefretle dolu bir kadınla bir erkek ve arka odada, korku içinde gözyaşlarına boğulmuş çocukları... sevgisiz, bu çocuğun ansızın ortadan kaybolması üzerine onu aramaya başlayan, boşanma arifesindeki bir karı-kocanın bezginlik ve pişmanlıkla yaralı çabalarının hikayesini anlatıyor. günümüz rus sinemasının büyük ustası andrey zvyagintsev, şiddetle, kavgayla ve sevgisizlikle yoğrulmuş, hayalleri kırılınca ağlamayı bile unutmuş bir toplumun portresini post-modern bilgi çağı filtresinden çiziyor. yozlaşmış, çürümüş, hayati değere sahip kurumları ardı ardına işlevsiz hale gelmiş rus toplumu, yönetmenin otopsi masasında. "
  • bugün izleyeceğim film...

    unutmamak adına entry giriyorum, akşam düzenleyeceğim burayı.

    edith piaf: film çok geç saatte bitti ve yorgunum, yorum bekleyen ve mesaj atan dostlar bir gün daha sabredebilir umarım
  • ne türkçe ne de ingilizce altyazısını bulabildiğim film. çıkalı kaç ay oldu, bir sürü insan izledim diyor, altyazısı olmaması imkânsız. nelyubov olarak aratıyorum, loveless olarak aratıyorum, bs player'dan bakıyorum ama yok; bir tane bile altyazı bulamıyorum. dediğim gibi, bu filmin türkçe hadi neyse de ingilizce altyazısının çıkmamış olmama ihtimali yok. 11 yıldır interneti aktif olarak kullanırım, arayıp da bulamadığım neredeyse hiçbir şey olmamıştır ama şu filmin altyazısını bulamıyorum. kafayı yiyeceğim sinirden. nasıl iş anlamadım.

    edit: sehameray ve shut the fuck up donny'ye teşekkürler, kendileri ingilizce altyazısını buldu. şuradan veya şuradan yardırabilirsiniz.
  • muhteşem bir andrey zvyagintsev filmi. bugünkü hava durumundan mıdır filmdeki çocuk alyosha'yla benzer bir çocukluk geçirdiğimden midir bilmiyorum filmin etkisinden çıkmam saatlerimi aldı, oldukça etkileyici.

    --- spoiler ---

    zvyagintsev filmlerinden anladığım kadarıyla rusya'da yaşayıp da mutlu olan bir allahın kulu bile yok. gördüğümüz tek şey birbirinin arkasından konuşan iki yüzlü insanlar, gıpgri bir hava, kızlarının hayatına karışan anneler, eşlerinden mutsuz olan kocalar vs vs. bu durumun gerçekliğini anne karakteriyle ilişki yaşayan adamın kızıyla skype yaptığı sahnede görebiliyoruz. kızı portekiz'de okurken halinden gayet memnun, gülüyor ve babasına neden rusya'ya gelmesi gerektiğini soruyor. film boyunca gördüğümüz tek güneşli, aydınlık sahne de o bilgisayar ekranındaki küçük kare.

    zvyagintsev her ülkede karşılaşabileceğimiz mutsuz aile yapısını incelerken bunun sadece kişilerin karakterleri yüzünden değil o kişilerin içinde yaşadığı toplum yapısından da nasıl kaynaklanabileceğini gösteriyor. bu açıdan oldukça gerçekçi ve sarsıcı. belki yüzüncü defa bu tespiti yapıyorum ama tıpı nuri bilge ceylan filmleri gibi.
    --- spoiler ---
  • öyle gerçekçi bir yapım ki, bittiğinde gerçek hayata dönmek zor oldu. oturduğum yerde kalakaldım bir süre. isim seçimini beğenmemiştim ama basit bir kelimenin içini bu denli dolduracağını düşünememişim. üzücü, düşündürücü, sarsıcı... sevgisizliğin bulaşıcılığını öyle yormadan, tanıdık bir dille anlatmış ki; biraz evvel nefret ettiğin insana bir daha baktığında -kendine şaşırarak- sarılmak istiyorsun. insanın sevilme ihtiyacını anlatan en güzel filmlerden biri. karlı bir pencereden usulca anlatıyor. bu manzara karşısında ısınsanız mı üşüseniz mi bilemiyorsunuz.
  • andrey zvyagintsev çok sert bir filme imza atmış. nelyubov etkisinden hemen kurtulacaginiz bir film degil. psikolojik işkenceyi küçümsemeseniz gerektiğine kanıt bir dram.

    mutsuz aile filmlerine alışığız. birbiriyle kavga eden şiddet uygulayan anne babanın ve bu hallerin çocuk üzerindeki etkilerine dair çok film sayılabilir. evet bu filmde yönetmen yine mutsuz aile tematiginden hareketle kamerayi birbirine dusman anne babaya ve çocuklarına çeviriyor. olabildigince kasvetki bir aile panaroması ciziyor. bunu yaparken de çocuğa yöneltilmiş duygusal şiddetin islenis tarzi ve perdeye yansıyan cocugun kahredici yalnızlığı hüznü ve acısı filmi bu tarz filmler içerisinde ayrıksı bir noktaya taşıyor.

    filmin ayriksiliginin ve başarısının diger bir nedeni de yonetmenin usta hamlelerle ve detaylarla rus toplumuna olabildigince sert eleştiriler getirmesi. yönetmen her filminde yaptigi gibi gercekte bir toplumsal yozlasmislk panaromasi çiziyor. bu panaromada bu ailenin yaşadıkları da mikro olcekte rus aile kurumu eleştirisi olarak da okunabilir pek tabi. kısaca film çok boyutlu bir dram ve politik eleştiri barındırıyor.bunu da olabilgidince başarılı ve vurucu bir sekilde perdeye yansıtıyor.

    son soz biraz kisisel olacak: evinden kaçmış çocuk hikayeleri hep hüzünlüdür. bu tarz bir olayı her duydugumda ister istemez olayi cocugun yasadiklarini kurgulamaya çalışırım. gözümün önüne bir çocuk figürü gelir, ama o çocuk hep eksiktir tamamlayamam. cocugun bakislari eksik kalır. gözyaşları vardir ama yine eksik kalir... bu film benim için çok özel oldu. o çocuk ilk defa tamamlandı. hikayesi ve acısıyla benim icin geceklik kazandi... gercek su ki: insani bütün kılan tek şey sevgi. sevgiyle tanımlamak gerek her şeyi ve her şeyi sevgiyle tamamlamak. yönetmeni bir kez daha kutlarım.
  • yönetmeni andrey zvyagintsev'in izlediğim bütün filmlerini çok beğendiğim için izlemeyi çok istediğim, 2 saat 7 dakikalık rus yapımı film.
  • andrey zvyagintsev’in klasik çizgisini bozmadığı, başarısız/lanet ebeveyn profilleri, rus bürokrasisi, soğuk ve karanlık öğelerini gene iliklerimize kadar hissettirdiği güzel bir film olmuş. tam manasıyla ismi ile müsemma.
  • konuyu isleyis sekli, karakterlerin derinligi vs zaten muhtesemdi ama dis cekimlerinde nbc tadi aldigim, izlerken oradaymissiniz hissini net olarak veren son zamanlarda izledigim en iyi film.
hesabın var mı? giriş yap