naat

• övme, methetme...
• divan $iiri'nde peygamber efendimiz'in (sav) ovuldugu $iirlerin genel adi.
  na't yazilir. ayrica bkz.:
  gazel, kaside
• kimi dem de nihat isimli kimselere sesleniştir bu laf. bizzat yaparım.
  -naaber naat?
• arif nihat asya'nin bir $iiridir
• can yücel'in bir şiirinin adı.
  
  bir elim bulut
  bir elim toprak
  d d d
  ö ü ö
  n ş n
  e e e
  r n r
  e e
  k k
  b
  i
  r
  
  y
  a
  p
  r
  a
  k
  sana bin kez söyledim be evladım
  dişlerinle tırnaklarını yiyeceğine
  gözlerinle gökyüzünü yesen ya...
• mevlevilerin ayinlerinde okudugu methiye.
  
  (bkz: mevlevi naati)
• ipekler tel tel biraraya geldiler dokunmak üzere
  lâle nerdeyse menekşeye,
  gül suya dokunmak üzere
  kılıç kesti kan koktu
  bir atlı dörtnala uzaktan
  günbatımının büyük eşitsizliğinden yakınmak üzere
  bütün dertler söylendi
  çareleri bir bir yazıldı
  son büyük toplantıda bir bir okunmak üzere
  kimseye başvurulmadı
  herkes birbaşına kaldı,
  evet
  sonradan hep birlikte kurtulunmak üzere
  oysa
  bir çiçek vardı bahçelerde kendini dererdi
  sevinçle.
  kendini tek haklıya bir gün sunmak üzere
  
  turgut uyar
• bir ismet özel şiiri. bir yusuf masalı' ndan.
  
  dinleyin ey vakti duymak doruğuna varanlar!
  falları grafiklerde bakılanlar siz de işitin!
  külden martı doğuran odalıklar
  ve kâhyalar
  kara pıhtıyla damgalanmış veznelerde dili
  şehvetsiz çilingirler, yaltak çerçiler
  celepler ki sıvışık, natırlar ki nadan
  ey hayat rengini sazendelik sanan
  yırtlaz kalabalık!
  dinleyin bendeki kırgın ikindiyi
  hepiniz kulak verin!
  
  güneşin
  koskoca beldeye suskunluk yaygısını serdiği
  yazlar yok
  yok artık altında suskun yolları saklı tutan
  karla örtülmüş kırların kışı
  gitti giden yerine gelmedi başka biri
  orada
  duyumsatmadı kendini hiçlik bile
  belli ki son yüzyılımız göğsümüzden
  varla yok harman eden sesi uçursak
  diye bize verildi
  yetti bir yüzyıl böceklerde ve otlarda
  soluyuş izlerimiz silmek için
  ne yesek
  lokmaya vurulur gibi değil
  yuduma gelmiyor içtiklerimiz
  dernekler toplanıyor dışta tutmak için
  kanat vuruşlarını yumuşak kılan etkeni
  utançlı sessizliği tanımaz kalemlerle
  kapanıyor bilanço
  
  top mermisi, kör testere
  defalarca boyanmış çaput parçaları
  sıkıştırdık günlerimiz arasına ki
  serazat kahkahalar atalım
  yapmacıktan nefretimiz
  sebep olsun kavgamıza
  bekleyiş arzından kovsunlar bizi
  ne yemen biraz öncemiz diyelim
  ne biraz sonramız meksika.
  
  canı pek bir dünya son yüzyılda yaşadığımız
  yüzü perdahla kavi, peçesi paramparça
  üstü başı kükürtlü bu dünyadan
  kancıklık
  sıçradı çevirdiğimiz sayfalara
  artık kimse bize haber vermeyecek
  hemen şu tepenin ardında
  saldırmaya hazır ve müsellâh
  bir düşman taburu durduğunu
  çünkü gerçekten yok
  böyle bir ordu
  bir düşmanımız kaldı
  kendi
  dudaklarımız
  arasında.
  
  biliyoruz günden güne çopurlaşan yer yuvarlağında
  bizleri yan çizen birer hemşehri haline sokan nedir
  çırpını çırpını giden atlardan indik
  girmek için patavatsız yurttaşlar sırasına
  zihnimiz acizlerin şikâyeti sığacak kadar
  kanırtılırken ses etmedik
  öcümüz alınacak korkusuyla irkildik
  kaldıysa bir soru içimizde
  o da bir şey:
  nerdedir yerle gök arasındaki ulak
  nerde biz?
  
  kimseden bir işaret gelmeyecek
  bir melek kimsenin alnını sıvazlamasa
  söylemez kimse size dünyadaki ömrü boyunca
  hiç bir insana yan bakışı olmayan kimdi
  kimdi yan gözle bakmadı kır çiçeklerine bile
  öğretmek için cephe nedir
  kıyam etti
  torunu kucağında
  dönünce bütün gövdesiyle döndü
  bir bu anlaşılsaydı son yüzyılda
  bir bilinebilseydi
  nedir veçhe.
  
  dinleyin ey vakti duymak doruğuna varanlar!
  sıyırın kahkaha sırçasını cildinizden
  omzunuzdan vaveylâ heybesini atın
  boşa çıksın reislerin, kâhinlerin, şairlerin kuvveti
  güler yüzlü olmak neydi onu hatırlayın
  neydi söğüt gölgesinde gülümsemek
  ağız dolusu gülmeden taşlıkta.
• fethullah gülen hocaefendi'nin bir şiiri.
  
  mübtelâ yı mihnet-i mâsivâyım efendim!
  garîk-i bahr-i isyân bir rüsvâyım efendim!
  
  açılsın ne olur cemâl-i pâkinden nikâb!
  yüzüne aşinâ-yı pür-vefâyım efendim!
  
  varıp bezmine âşıkân binbir leâl ister,
  ben bir garîb-i nâlân u şeydâyım efendim!
  
  geçerler candan, girenler nûr hâlene bir kez,
  o dertten bin belâya müptelâyım efendim..!
  
  olur mecnûn görenler ruhsârını a cânân!
  kapında mülk-i serâp bir gedâyım efendim!
  
  esîr-i dâm-ı firkatte hep yandım yakıldım;
  her subh u şâm inleyen tam bir nâyım efendim!
  
  seherler bûy-ı huzûrunla tüterken her şeb,
  ben neden nâr-ı hasrete yanayım efendim!
  
  kerem eyle bırakma bendeni bu hicrânla!
  kerem kılmazsan, nasıl dayanayım efendim!
• fethullah gülen hocaefendi'nin bir şiiri.
  
  isyanla âlûde bir mücrim-i âvareyim,
  cenâb-ı risâlet-penâha geldim ben fakir.
  
  derd-i hicrânla tepeden tırnağa yâreyim,
  bu kıpkızıl dertten efgâne geldim ben fakir.
  
  yandıkça yandım hasretiyle dilde dildârın,
  vuslat deyip bir ulu şâhe geldim ben fakir.
  
  göster keremin dîdelerim kan ile doldu,
  göster ki o ulu dergâh’e geldim ben fakir.
  
  yüz sürüp hâk-i pâye, sarıldım dâmenine,
  derde dermân bir afv-penâhe geldim ben fakir.
  
  yandı derûnum el-emân ve hûn oldu sînem,
  âteşlere su serpen şâhe geldim ben fakir.
  
  kurtar kayd-ı sivâdan aç artık nikâbını,
  katında bir nîm-u nigâhe geldim ben fakir.
  
  dehre sor efgânımı, sînemdeki âhımı,
  ey hicrânda penâhım râhe geldim ben fakir!
  
  aradım yıllar boyu, dolaştım vâdi vâdi,
  her şey bir hayâlmiş, bârgâhe geldim ben fakir.