muş'ta bir güz için prelüdler

• bir ismet özel siiridir;
  
  1.
  bütün renklerimi siliyor dışardaki yağmur
  derin bir bıçak izi olduğum için
  artık beyaz bir yumruk gibi kaldım diye
  hayatın karşısında
  bütün kurnazlığımı siliyor dışardaki yağmur.
  
  2.
  dik bayırların üstündeki bağlar
  titrek öpücükler gibi yapraklarını
  kızıl, kahverengi, ıslak yapraklarını
  gökgürültüsüne doğru sermektedir
  kargalar muş’un ve mezarlığın uğultusunu
  tartarken kanatlarıyla
  çoktan çorap örmeye başlamış dağlı kadınlardan uzakta
  evine bir kumru tadı bırakarak
  zülküf’ün anası
  düşünmektedir.
  
  3.
  güzdür ama
  avanti popolo şarkısı değildir bir ağızdan
  günler ellerimi sildiğim birer üstüpüdür buralarda
  kapıkulunun rezil tel örgüsü içinden
  ve şakrak dostlarımdan uzakta.
  
  4.
  şayaktan bir sabah örtüsü takılıyor aklıma
  kağnılar ve mali sermeye üstüne düşündüklerim
  halkın alkışlarıyla kuracağı dünya üstüne düşündüklerim
  ve artık sarışın olmayan
  gövdemi dünyaya bulayan sevgilim
  sarışın yapraklarıyla dökülüyor aklıma.
  
  5.
  sis sanki ayaklandırıyor yamaçları
  sisle çalkanıyor böğrümüzdeki ova
  bana çarpıp kırılıyor mahpusluk düşüncesi
  ben güya şiirler yazdığım için mahpusmuşum
  mahpus olduğu için şiirler yazarmış ho amca.
  
  6.
  nafile bir zamanın takvimidir
  güz güneşi toprak damlara değince yaşanılan
  çekiç örse var gücüyle vurmazsa neye yarar
  partizan varlığımı dünyaya çakmadıkça
  sabahın bekâreti karşısında kargalar.
  
  7.
  adını “bir gün fazla yaşamak” koyduk.
  ey merak, ey zafer haykırışı, oğlum!
  ellerin ve doğurtucu erkin başdöndüren macerası!
  ey toprağın ve rahmin tükenmez hünerleri!
  güz ki ancak hainin yüreğini soğutur
  bir korkağı mahzun kılar kırlangıç sürüleri
  sabırla, kin tutarak
  gülen günlere ulaşan sesleri bulduk
  adına “yaşamak” diyoruz
  “düşmana inat bir gün fazla yaşamak!”
  
  8.
  kirpiklerimin ucundaki bulutlar
  muş’ta güzün artık son kelimeleridir
  yüzümde serin soluğunu duyuyorum dünyalı meleklerin
  kar düşmeye başladı tepelerimize
  beyaz bir şiir için artık
  tüfeğimi doğrultuyorum.
• "sarışın olmayan gövdemi dünyaya bulayan sevgilim, sarışın yapraklarıyla dökülüyor aklıma." diyebilmiş bir şairin dizelerini içeriyor. özel bir insanın kaleminden...
• (bkz: zülküf şahin)
• ismet özel'in bütün şiirleri içinde en ''yaşayan'' şiirlerden biridir. bir çehov öyküsü gibi kendinden çok önceki bir zamandan gelip çok sonralara uzanma hevesi taşıyan bir kesit.
  
  bir de mısra var:
  /günler ellerimi sildiğim birer üstüpüdür buralarda/
  okuduğum ve işittiğim en güzel imgelerden birini taşıyor.
  keşke böyle bir mısra kurmayı bileydim, dedirtir.
• ismet özel'in muş'ta askerken yazdığı söylenegelir.
• şiirde geçen “ho amca” ho chi minh midir bilinmez.
• güzdür ama
  avanti popolo şarkısı değildir bir ağızdan
  günler ellerimi sildiğim birer üstüpüdür buralarda
  kapıkulunun rezil tel örgüsü içinden
  ve şakrak dostlarımdan uzakta.
  
  ismet özel muş'ta askerlik yaparken yazmış.