chantal mouffe ^*

• üniversite yıllarından ismine ve fikriyatına aşina olduğum, son olarak birikim'in son sayısında röportajını görünce eski bir dostu görmüşcesine sevindiğim düşünce insanı. "çok kutuplu dünyayı hegemonik merkezlerin çoğulluğu olarak hayal ediyorum" demiş. avrupa'yı model olarak önümüze koyan habermas gibi abilerimize de itiraz etmeden duramamış. söylediklerine öyle bir katıldım ki, ilk bayramda baklavımı yaptırıp elini öpmeye geliyorum şantal teyze... öğrencilik yıllarından beri adını anmadık çok ayıp ettik zira.
  
  bakın nasıl söylemiş:
  
  "siyaseten önemi haiz bir avrupa vaz eden habermas gibi kişilerle ise anlaşmazlığa düşüyorum. o avrupa'dan daha çok "vanguard" bir kozmopolit model olmasını bekliyor, insanlığın gelişiminin bekçisi olarak avrupa'yı görüyor ve dolayısıyla avrupa'da geliştirilen bir modelin daha sonra dünyanın geri kalanına uygulanabileceğinden şüphe duymuyor. bense bizim demokrasi kavramımızın neden asya ya da afrika'da geliştirilenden daha iyi olması gerektiğini anlamıyorum. her bağlamda farklı geliştirilen demokrasilerden yanayım ve bunun demokrasinin çoğulculuğu ilkesinin bir gereği olduğunu düşünüyorum."
• university of westminster dadir.
• ernesto laclau ile birikte radikal demokrasi kavramını geliştirmişti.çoktandır haber alamıyorduk kendisinden.kaldığı yerden devam ediyormuş,liberal demokrasiye soldan sallamış yine.
  http://www.taraf.com.tr/…-da-olmaz-demokrasi-de.htm
• epeydir sesi soluğu çıkmıyor. 20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren siyaset felsefesi içindeki liberaller-toplulukçular ikili bölünmesine alternatif üretme (agonistik çoğulculuk, radikal demokrasi) çabasındadır. karikatürize bir tarifle birey-yurttaş dengesini bulmaya, liberal rasyonalizm eleştirisine adanmış son 25 yıl. omo’nun yanındaki vernel gibi laclau ile birlikte anılırlar ama bildiğim kadarıyla norman geras’a cevap olarak yazdıkları post-marxism without apologies (amasız fakatsız marksizm sonrası olarak türkçe’ye çevrildi) metinden sonra birlikte bir şey yazmadılar. laclau on populist reason kitabına chantal'ına ithaf etmişti.
  geçişler, paralel birliktelikler olmakla beraber: 1970’lerde gramsci, ideoloji ve hegemonya siyaseti; 1980’lerde yapının yerinden edilmesi ve gramsci’deki özcü artıkların tasfiyesi evresi, yapıbozumla utangaç flört; 1990’lar amicus-hostis (dost düşman) siyaseti ve a(nta)gonizmaya yüklendiği schmitt’li yıllar; 2000’ler lacancı ethics of the real ve uymsuzluk etiği devresi.
  
  return of the political (1993), (bilerek tercih edilmiş olsa dahi hatalı bir çeviriyle siyasetin dönüşü, epos)
  deconstruction and pragmatism (der., 1996) (yapıbozum ve pragmatizm, sarmal)
  on the political (2005) (siyasal üzerine, iletişim)
  democratic paradox (2000) (demokratik paradoks, epos)
• the democratic paradox adlı eserinde baştan sona liberalizmle demokrasinin -bize hep öğretildiği üzere- uyumlu değil aksine taban tabana uyumsuz olduğunu ortaya koyar.
  
  bir idelojinin sloganını atmaması ve ezberden konuşmaması eleştirilir ama bu mouffe'yi değerli bir bilim insanı yapar. örneğin sosyal bilim literatüründe "tu kaka" sayılan carl schmitt'i günümüzde halen açıklayıcı bir yaklaşım olarak tahlil eder/günümüze taşır.
• (bkz: for a left populism)
  (bkz: sol popülizm)
• ernesto laclau ile birlikte radikal demokrasi teorisinin çerçevesini çizmişlerdir.
  (bkz: hegemonya ve sosyalist strateji) bu çerçeve aynı zamanda post-marksisme de kaynaklık etmektedir.
  
  lauclau ile evlidir. ehehe
• son iki yildir mouffe laclau agonistic deliberative ile geziyorum. sanki ufak bir puf noktasi varda ben kaciriyorum gibi hissediyorum. anlamak kelime olarak degilde ruhen olmasi gerektiigni dusunuyorum. kafayi yedirttin mouffe anne
  
  edit: niyeti bozdum ve turkce cevirisini indirdim agonistic kitabinin, ne dedigini anladiktan sonra tovbemi yapacagim
• (bkz: for a left populism) kitabı kesinlikle okunmalıdır. mouffe'un siyaseti okumakta çok başarılı olduğunu düşünüyorum. çok yerinde tespitler ve yerinde öneriler. mouffe 1980'den sonra yükselen sağ popülizmi anlatıp, sol'un düştüğü hataları ortaya koyarken adeta türkiye'yi tasvir ettiğini düşünürsünüz. kısa vadeli ön görülerinin doğruluğunu deneyimliyor olmamız ise mouffe'u siyaset kuramı tartışmalarında çok ayrı bir yere koyar.
• mouffe radikal demokrasi için toplumdaki farklı kesimlerin birbirlerini düşman olarak değil muhalif olarak görmesi gerekir der. muhalif olarak görme agonistik iken antagonistik ise düşman olarak görme ve karşı tarafı etkisizleştirme, ortadan kaldırmaya dönüktür.