• mutluluğa boya beni adıyla türkçeye çevrilen fransız filmi. fransız kalmayın, mutluluğa boyanın. mis.
  • süper film. hakkında bir yazı da burada: http://www.jiyan.org/…12/04/13/mutluluga-boya-beni/
  • mutlaka izlenmesi gereken bir film. acil durumda cam kırmalık demişler;
    http://goo.gl/qncpb
  • son donemde izlenebilecek en tatli filmlerden birisi. ozgurluk, esitlik, mutluluk, farkindalik gibi bilindik kavramlara naif ve renkli bir ovgu.

    peki bizi icine yerlestirdikleri tablodan kacabilir miyiz?

    bence de evet!
  • “le point dergisinin “yılın en yaratıcı ve şiirsel fransız filmlerinden biri” diye nitelediği le tableau (mutluluğa boya beni), büyükler kadar çocuklara da hitap eden bir canlandırma. bitmemiş bir resim üzerindeki bir şato ve çiçeklerle dolu bir bahçedeyiz. bu tabloda resmedilip renklendirilmiş toupin’ler gücü ele geçirmiştir. toupin’ler, çizimleri yarım kalan pafini’leri devre dışı bırakmış ve yalnızca taslak halindeki reuf’ları da esir almışlardır. şimdi ramo, lola ve plume düzeni yeniden sağlamak ve arkadaşlarını kurtarmak için ressamı bulmak üzere yollara düşecek, bir dolu macera yaşayacak, şatodan ve çiçekli bahçeden geçecek, hatta başka resimlere gideceklerdir.”

    bu filmin konusunu aylar önce okuyup peşine düştüğümde yanılıyor olamam demiştim. bazı hikayeler var ki, sadece birkaç satır okur ve hiç hayal edemeyeceğiniz bir kapı barındırdığını hissederseniz, tıpkı bu film gibi. birkaç saat önce izleyip bitirdiğimde ise, yanılmadığım için kendime pay çıkarırken bile buldum kendimi.

    filmdeki üç farklı türün kökenleri ve edindikleri isimler bile, ne kadar incelikli bir iş ile karşıya karşıya olduğumuzun göstergesi gibiler adeta;

    toupin; tout peint= all painted/ completely drawn. tastamam çizilmiş, resmedilmiş bireyler.
    pafini; pas fini= unfinished. henüz bitmemiş, yarım kalmış bireyler.
    reuf; = rough sketch. kaba çizimlerden oluşan eskiz bireyler.

    dünya üzerinde halihazırda akıp giden düzenin en belirgin öğeleri -güçlülerin güçsüzlere sözünün geçmesi, onları ezmesi, sahip oldukları sonsuz kibirle beraber kendileri gibi olmayanlara uyguladıkları acımasızlık- farklı farklı renklerin içine gizlenmiş. eksik ve farklı yaratıldığı için cezalandırıldığını düşünenlerin; yaratıcılarına “neden böyle yarattın beni?” diye sessizce yakarmaları çizgilerin arasında resmedilmiş. yanlış olanı düzeltmesi, eksikleri kapatması, yarattığı tüm karmaşayı temizlemesi için yaratıcılarına doğru yola çıkanların hikayesi çerçevelenmiş. ve sonunda da ortaya; yaratan- yaratılan arasındaki hiç bitmeyen diyaloğu, varolan eşitsizliği, adaletsizliği, güç gösterisini ve bunların arasında her şeye rağmen saf kalmaya çalışan duyguları gösteren bu benzersiz tablo çıkmış.

    belki de olduğu gibi bırakmak lazımdı her şeyi. varolan çizgilerin ve renklerin tadına varmak gerekliydi. ama dünyaya öylece terkedildiklerini düşününler, bir şekilde tamamlanmak isteyenler, güçlülere özenenler, aşklarını yaşamak için başka çıkar yol bulamayanlar; boşlukları doldurmak, sökükleri dikmek, düzensiz olan bu düzeni güya yoluna koymak ve aşklarını meşrulaştırmak için kendi yollarını türettiler, çeşit çeşit ve renk renk. resim bittiğinde ise; ressam bile şaşırdı, yarattıklarının onun adıyla yaptıklarına;

    "ben onları terketmemiştim ki. onlara en temel gereklilikleri verdim. bazen; basit bir çizim, özenle hazırlanmış ayrıntılı bir resimden daha güzel olabilir."
  • türkçe’ye en güzel çevrilmiş filmlerdendir. film eşitsizliği, özgürlük arzusunu, aşkı, arkadaşlığı insana dair hemen hemen her şeyi büyüleyici bir şekilde ele almıştır.

    --- spoiler ---

    filmde en beğendiğim sahne tartışmasız, savaş tablosundaki elemanın savaşan iki tarafı da aynı renge boyamasıydı.
    ressamı ararlarken, ihtiyaçları olan malzemeleri bulup kendilerini diledikleri şekilde tamamlamaları, "mutluluğa boyanma"nın en özgür ve en güzel şekliydi.

    --- spoiler ---

    hiçbir şey yapmayıp tamamlanmayı beklemek, beklemek yerine bir çare bulmaya çalışmak, tablonun dışına çıkmayı arzulamak... bu film defalarca izlemeye değer.
  • uzun süredir izlediğim en özgün, en yaratıcı, en renkli, en güzel animasyonlardan biri...

    iç ses: hoş, uzun süredir pek bir şey izlemiyordum ama..

    ..ama bu gerçekten başarılı! konusu ne, nasıl gibi sorular sormayın, oturun izleyin. zaten ilk dakikasında derdini anlatıyor, sonrasında akıp gidiyor işte...
  • 'mutluluğa boya beni' ile türkçeye çevrilmiş filmdir. ve türkçeye çevrilmiş en güzel film ismine sahiptir. bununla birlikte boyaların parayı temsil ettiği kanaatine vardığım, izlemesi son derece keyifli rengarenk bir animasyon filmdir.
  • bu filme dair yazılabilecek en güzel yazı için;

    (bkz: le tableau/@dolls)
  • neredeyse iki yıl olmuş bu film yapılalı ve daha yeni izliyorum!.. 2 saat önce şans eseri görüp, bi çırpıda indirip izledim. iki gündür paranorman, hotel transilvanya gibi vasat, frankenweenie gibiyse içerik bakımından kolpa ötesi animasyonlar izledikten sonra, fransızlar imdadıma yetişti diyebilirim :)

    inanılmaz bi hikayesi ve görselliği var. masallara, hikayelere, sinemaya inanan herkesin izlemesi lazım bu işi. yapanlarınsa elini zihnini öpmek lazım...
hesabın var mı? giriş yap