koçu

• koçu: süslü bir gezme arabası.
• osmanlı yalnız köyde değil, şehirde de hoşça tutmuş öküzü, kibar, süslü püslü arabalarını çektirmiş çift bağlayıp. koçu da, üstü kapalı öküz arabalarına verilen isimmiş.
• etrafı çuha ile kaplı, iki pencereli olur ve içinde hanımlar yaşmaklarını düzeltebilsinler diye ayna bulundurulurdu.
• aynı zamanda bursa'nın orhaneli ilçesine bağlı bir köy.
• (bkz: reşad ekrem koçu)
• "ııı.ahmet’in oğullarının sünnet düğününde şehzadeleri sünnet yerine götüren araba altı at ile çekilen bir saray koçusu olup içerisi mükemmel bir şekilde döşeli ve altın yaldızlıydı. "
  
  kaynak
• bir tür at arabası.
  "osmanlı döneminin istanbul’unun hayvan koşulu ilk arabası, iki öküzün çektiği koçu idi. 18. yüzyılda avrupa ile beraber osmanlı devleti’nde de genel bir aydınlanma ve yükselme olmuştur. bunun sonucunda taşıma araçlarında çizgileri daha rafine, renkleri ve süslemeleri daha zengin bir araba tipi olan katipodası toplumda kullanılmaya başlanmıştır. 19.yüzyılın son çeyreğinde de avrupa’dan ithal, iki yanı açık, üstü arkadan körüklü iki kişilik faytonlar; onların dört kişilik, karşılıklı iki kanepeli ve ön ile arkadan iki körüklü, üstü kapanan tipi olanlar landonlar ve her yanı ahşap yapım, kapalı, yan pencereleri camlı, kutu biçiminde dik, iki kişilik atlı arabalar olan kupalar sosyal hayata girmiştir. ayrıca, koçuya göre daha kısa boylu ve daha alçak, perdeli bir araba tipi olan talikalar, avrupalılaşmış beylerin kendilerinin kullandıkları, viyana’dan, paris’ten ithal, parlak metalik renkli, karoserli, tek at koşulu, yan yana iki kişi alabilen kabriyoleler de diğer at arabası türleri olarak kullanılmışlardır."
  
  kaynak
• eski istanbul'a özgü, öküzlerce çekilen üstü örtülü bir tür binek arabası. görsel