judgement

• mah$er anlamina gelir
• ayrica vincent ve danny cavanagh karde$lerin annelerine adadiklari anathema albumu
• (bkz: twenty four hours)
• anathema nın kendini tekrarlamadığı, konseptimsi albümü.
  ve aynı adlı albümün 8. şarkısının adı.
  judgement basit parçalardan oluşmuş, saf hüzün yüklü bir albümdür. vincent^* in en iyi stüdyo performansını kaydettiği albümdür kanımca, herifin vokalini duyupta hüzünlenmeyeni insan yerine koyamam.
  söz ve beste nin birbiriyle paralel gittiği bir albümdür. şarkı sözleri eski albümlere nazaran daha açıktır, sözler ilk dinleyişte adresini bulur. mecaz ve yan anlamlara yer verilmeden, basit bir ingilizceyle yazılmış sözler, vincent in harika vokaliyle hayat bulduğunda oturulan yere yığılıp albümü dinlemekten başka çare yoktur.
  albümün koptuğu yer kanımca one last good bye ın solosunun başladığı yerdir.
  bayan vokalli şarkılarda kanımca birer klasik olmuşlardır.
  en iyi anathema albümüdür, benzerini duymadım daha, duyacağımı da sanmam. anathemanın kendisi bile bence daha iyisini yapamaz bu albümden.
• ayrıca bu albümden önce baterist değiştirmişledi.
• anathema'nın tartışmasız en iyi albümü, ve bu albümdeki tartışmasız en iyi parçası..
  o giriş, daha ilk dakikadan insanın içine işler, ve vincent cavanagh, daha fazla bekletmeden ilk saniyelerde şarkıya dalar, o mükemmel etkileyici sesi duyanın, bu dünyadan uzaklaşmaması, kendini hayal ortamında hissetmemesi imkansız gibi bişeydir.. yukarıda da belirtildiği gibi, içinizdeki o sizden habersiz ve kontrolsüz olan hüzün
  all the hate that feeds your needs
  all the sickness you conceive
  all the horror you create
  will bring you to your knees
  
  kısmıyla doruğa ulaşır, en neşeli insanı, bunalım takılmayı salaklık sayan insanı bile üzülecek bişeyler bulmaya zorlar..
  sonra şarkı yavaş yavaş hızlanmaya başlar, tempo gittikçe artar, çığlıklar kafanızın sağında solunda yankılanmaya başlar, ve işte tam o sırada şarkıyı sona bağlayacak olan bölüm gelir, işte oradada film kopar zaten.. topu topu 4 dakikalık şarkı, sizi alıp dolaştırıp, zaman zaman hüzünlendirip, zaman zaman çoşturup geri bulunduğunuz yere kondurmayı başarmıştır, ve bunu sadece vincent cavanagh'ın mükemmel sesi, ve anathema kalitesi yapmıştır..
• bu albümün kaydedilmesi 3 ay sürmüştür ve prodüktörlüğünüde cradle of filth'in prod.'u, kit woolven yapmıştır.. vincent ve danny, bu albümün manyak derecede etkili bi albüm olacağını, daha albüm kaydedilmeden tahmin ediyolarmış zaten..
  ve ayrıca çıktığı ay, 20'nin üzerinde dergide "album of the month" seçildi.
• parissienne moonlight la birlikte albümü uçururlar..
  fakat şarkı tam coştu mükemmel gidiyo derken birden kesilmesi pek hoş olmamıştır
• bir de belirtmem gereken bişey var bu albüm hakkında, o da şudur ki;
  bu albüm, bildiğimiz doom albümleri gibi yoğun atmosferli, sound'u oldukça sert, insanı birden çökerten bir albüm değildir. çok sade bir albümdür herşeyden önce. distortion'u dayayıp melankoli yaratmak yerine, klasik gitarın insan üzerindeki hüzünlü etkisini iyi derecede kullanıp, kitleleri yavaş yavaş çökertme yolunu seçmiştir ve sound'sal açıdan yumuşak ve yoğun olmayan bir yol izlemiştir.
  o açıdan da doom piyasasında yeni bir tat olup, yeni bir tarz oluşturmuştur.*^*
• özellikle klavye kullanımı bir önceki albüme göre^* farklılık arz eder; vokal kendini daha da geliştirmiştir... 'judgement' parçasının aniden kesilmesi pull me under etkisi yapar bünyede... emotional winter parçasında ise pink floyd etkisi bariz ortadadır... transacoustic ise bonus track olarak eklenmiş bir enstrumantaldir... a fine day to exit'dan önce çıkmıştır bu albüm...