jaghatai khan

• (bkz: warhammer 40000)
  
  white scars space marine legion'unun primarch'ı. primarch'ların bebekken chaos tarafından kaçırılmasının ardından jaghatai khan imperium tarafından mundus planum, orada yaşayanlar tarafından chogoris olarak bilinen gezegene düştü. gezegen jaghatai khan buraya ulaştığında barut kullanan silahların varolduğu bir teknoloji seviyesine erişmişti. ikiye bölünmüş durumdaki gezegenin büyük çoğunluğuna palatine adlı bir liderin hakimiyetindeki düzenli ordulara sahip bir uygarlık hakim bulunmaktaydı. bu uygarlık step göçebelerine köle ve av hayvanı muamelesi yapmaktaydı.
  
  jaghatai khan bu göçebelerden ong khan adlı kabile lideri tarafından bulundu. ong khan gözlerinde farklı bir ateş olan bu güçlü çocuğun kaderinde büyük şeylerin olduğunun farkındaydı. onu büyük bir savaşçı olarak yetiştirdi. ong khan kurayed kabilesi tarafından öldürülünce jaghatai khan kabilesinin başına geçti ve kurayed kabilesini son üyesine kadar katletti. bu olaydan sonra jaghatai khan bütün kabileleri hakimiyeti altına alarak bozkırlardaki kardeş katliamına son vereceğine yemin etti. gelecek on yılda yaptığı yüzlerce savaşta kabileleri yendi ve hepsini kendi kabilesine kattı.
  
  bu olaylardan kısa bir süre sonra jaghatai kabilesinin kışlaklarına göçü sırasında bir çığ nedeniyle kabilesinin kalanından ayrı düştü. tek başına kalan yaralı primarch palatine'in oğlu liderliğindeki bir av partisine yakalandı. av partisinden palatine'in şehrine sadece tek bir adam döndü: gözleri oyulmuştu ve elinde palatine'in oğlunun kesik kellesini taşıyordu. jaghatai khan'ın mesajı açıktı: step halkları artık palatine ve soylularının oyuncağı değillerdi.
  
  palatine büyük bir ordu toplayarak step halklarını cezalandırmak üzere sefere çıktı. palatine'in düzenli sıralara sahip büyük piyade ordusu steplerde hızlı, oklarla silahlanmış kabile atlıları karşısında büyük bir yenilgi aldı. palatine canını zor kurtarırken kabileler orduyu son erine kadar yok ettiler.
  
  bu savaşın ardından jaghatai khan gezegeni kendi hükmü altında birleştirmek üzere bir sefere çıktı. şehirlerin çoğu ona teslim oldular, olmayanlar ise yok edildi. en son palatine'in başşehrine vardığında, şehirden palatine'in kellesini talep etti. şehirdekiler bu istediğini yerine getirdiler, ve jaghatai khan palatine'in kellesini mızrağına geçirip çadırının önüne dikti.
  
  bu olaydan sonra jaghatai khan'ın ordularındaki step savaşçıları yurtlarına dönmek istediler. jaghatai khan onları serbest bıraktı. kendisi de yanında generalleriyle imparatorluğunu yönetmeye başladı.
  
  altı ay sonra imparator^* gezegene geldi ve jaghatai khan bu adamın hayallerini gerçekleştirebileceğini farketti: gökteki bütün yıldızları muazzam bir imparatorluk olarak birbirine bağlamak. kılıcını imparatora sundu ve ona bağlılık yemini etti. imparator da ona beşinci space marine lejyonu olan white scars'ın komutanlığını verdi.
  
  horus heresy esnasında white scars lejyonu terra'daydı. imperial fists ve blood angels ile birlikte cesaretle savaştılar. jaghatai khan'ın komutanlığında white scars kuvvetleri terra'nın iki büyük spaceport'undan birini alarak chaos güçlerinin desteklerini yarıya indirdiler. bu muharebeler sırasında jaghatai khan'ın lejyonunu bir razorback'ın üstünden yönettiği söylenir.
  
  horus heresy'nin ertesinde jaghatai khan mundus planum'a geri döndü ve gezegenin bir dark eldar saldırısına maruz kaldığını gördü. dark eldar'a karşı intikam yemini eden primarch bir muharebe sırasında dark eldar güçlerini takip ederek bir portal'a girdi. bu olaydan sonra kendisinden bir daha haber alınamadı. şimdi nerede ya da ne durumda olduğu bilinmemektedir, ama spekülasyonlar arasında dark eldar'ın webway'ın derinliklerindeki şehri commorragh'da esir olduğu ya da webway'da hala dark eldar avlayarak dolaştığı gibi dedikodular bulunmaktadır.
• (bkz: beyaz jaghatai emperor'un fedaisi)
  (bkz: türk oğlu türk)
  (bkz: jaghatai gazi)
  
  "kancık horus, konuş da ağzın neredeymiş göreyim", "chaos dölü", "hünkarım emret eye of terror'e gireyim" tadında alıntıları bulunan primarch.
  
  "white scars'ın cesur olduğunu bilirdim ama deli olduklarını bilmezdim" lafı kendisine ithafen söylenmiştir.
• kendisinin webwayden çıkıp tekrar yargı dağıtacağı günleri sabırsızlıkla beklemekteyiz.
  
  "free hand of the emperor, to strike from darkness and defend the imperium while it slept."
• chris wraight'in 5. leyjonu anlattigi scars kitabinda, horus'un ihanetiyle ilgili celiskili haberler almis ve bu isi bilse bilse kardom magnus the red bilir diyerekten 6. lejyonun yakip yiktigi prospero'ya gitmistir.
  
  prospero'da mortarion'la karsilasmis ve kendisine, dun yedigin hurmalar bugun gelir tirmalar tadinda tarihin en iyi ayarlarindan birini vermistir. ondan once de ullanor'da fulgrim'e, ondan once de chogoris'te emprah'a ayar vermistir. bunlar tabi secmece ornekler, esasinda verdigi ayarlarin listesi burdan eye of the terror'e yol olur, o derece delikanli bir kisiliktir.
• chris wraight'in scars kitabindan alintidir;
  
  "you were not meant to be here" said mortarion "you were meant to join the alpha legion at alaxxes"
  the khan nodded. "or return to terra"
  "we did not wish that. why would we?"
  "the alpha legion held us at chondax. they wanted us to hear from dorn."
  mortarion raised a hairless eyebrow. "indeed? you surprise me, but perhaps you shouldn't. it seems that alpharius is never wholly of one mind." he chuckled darkly. "he plays a dangerous game. his own intrigues will throttle him."
  "so why you?" asked the khan.
  "why not me, brother?"
  "i assumed it would be horus."
  "vanity. he has many things to keep him busy."
  the khan's eyes narrowed. mortarion did not seem too sure of himself. for all the show, all the projected force, he was on shaky ground. "horus didn't send you, did he?"
  "that means nothing."
  "it means everything." said the khan, studying his brother's reaction. "magnus told me how the war stands - some souls are still to be decided on. there were always those of us on the edge. i was one, you were another."
  mortarion snorted. "my legion was at isstvan, so put aside any thoughts that we are not committed. the outcome is already determined, and your choice is simple - preservation or destruction. come, jaghatai, you've never even believed in unity. you saw through it even when guilliman was lecturing us all to tears, back when there were still xenos standing between our father and the galaxy's edge."
  "then tell me the alternative."
  "a galaxy of warriors," said mortarion. "a galaxy of hunters, where the strong are given their freedom. a galaxy in which there is no dead hand at the tiller, constraining us, lying to us."
  "and all this led by horus."
  mortarion shrugged. "he's the start. he is the champion, the sacrificial king. he may burn himself out to get to terra, he may not. either way, there will be room for others to rise." mortarion drew closer, and the khan smelled the chemical tang of his armour. "you should never have thrown your lot in with the angel, brother, let alone magnus. i hated to see it, the three of you, getting dragged in deeper. i always thought you'd break away, see through it, get tired of the hypocrisy."
  "they were never hypocrites."
  "no?" mortarion exhaled a parched laugh. "i hoped you'd have understood them sooner. it's the warp, jaghatai. our father tried to pretend it wasn't there, as if he weren't already up to his elbows in its soul-sucking filth. it should have been cordoned off, put away, forgotten about. it's not for us. it's a sickness, a blight."
  mortarion became agitated. he calmed down slowly, wheezing through his gas-shrouded mask. the khan heard a faint hiss, and guessed at what kind of suppressants had been shunted into his bloodstream.
  "i see what has happened," he said, quietly.
  mortarion cocked his head. "oh?"
  "you were always sincere, i will give you that," said the khan. " you never hid what you wanted, i can guess how you thought it would go, first, hobble the sorcerers. silence the witches. drive them out, and rule passes to the uncorrupted. the healthy. that was your project. you even told me of it, that day on ullanor. i thought back then that they were empty threats, but i should have known. you do not make empty threats."
  as the khan spoke, mortarion's mask-locked expression remained inscrutable. every so often his eyes would go filmy, or his finger would twitch. there was a kind of febrile energy about him, spilling out of the cracks just as the noxious fumes did.
  "but it has gone wrong, hasn't it?"the khan went on. "you have completed your great mission, but there are more sorcerers than ever. horus has sponsored them, lorgar has shown them new tricks. if magnus has not already made up his mind then he soon will, and then you will be surrounded. you've destroyed the librarius only to find the witches are now untrammelled. they played you well. you have done their work for them, and soon you will be dragged into it yourself, as warp-sick as they are."
  "you think that-"
  "i see it perfectly. magnus showed me. your legion may be free of it for now, but the change will come. you made your pacts, and now they will come to collect. you fool."
  mortarion stiffened. his eyes blazed with anger for a second, quickly quelled. "you do not-"
  "and that is why you came to find me," said the khan. "you've run out of friends. who will stand with you against the aether-weavers now? angron? what an ally. curze? good luck." the khan gazed at mortarion disdainfully. "you've tasted the fruits of treachery and found them bitter. don't drag me into your ruin. you're on your own brother."
• ters ve ne yapacağı kestirelemiyen adam . normal birşey konuşurken bir anda laf sokmaya başlar.
  
  deomon^* u elleriyle boğup kalbini sökmüşlüğü vardır .
  
  deomonun kalbini sökerkende şöyle haykırmıştır.
  
  ‘there is nowhere left to hide,’ the khan hissed, throttling the dregs of life out of the flailing daemon. ‘we know you now. we shall hunt you in every plane of reality. we shall cleanse the void, then we shall cleanse the warp.’
  
  anushya-rakshsasi spat its defiance, but the spittle was laced with ichor now, and its eyes had clouded. a shudder rippled through its ravaged frame, and the talons went limp. ‘so look on me now, yaksha,’ said the khan, ‘and know your slayer.’
  
  the daemon dragged up a final, strangled breath, gazing up at jaghatai with both loathing and horror. then the primarch released his grip and seized the daemon’s own sword from its slackening grip. taking its flaming hilt in both hands, he twisted round, pulled it back, then plunged it into manushya-rakshsasi’s chest. the daemon screamed, impaled on the burning blade. the khan hauled the sword back out, then thrust his gauntlet deep into the gaping wound.
  
  ‘for the emperor!’ he cried, ripping the daemon’s heart from between its ribs and brandishing it high above his head. ıchor as thick and dark as oil ran down his arm, steaming as it came. across the bridge, the white scars heard their master’s cry of triumph, as did the daemons, and all saw the keeper of secrets’ still-thudding heart held aloft. every warrior rose up then, fighting still, their blades plunging and their fists clenched hard. ‘for the khan!’ they roared.