• 11 mart 2022 tarihinde çıkacak yeni ghost stüdyo albümü.
  • şu an youtube üzerinden konseri ve kendi deyimleriyle release rituali yapılan albüm.

    ilgili link
  • öncesinde saldıkları 3 şarkıyı dinlemiştim, albümü de şimdi işe giderken dinliyorum. iron maiden'a benzeyen tek yer kapak değil, şarkılarda da bariz iron maiden izleri görünüyor. albüm şimdilik güzel gidiyor ama biraz anime opening şarkılarını da andırmıyor değil. ghost'un en iyi yaptığı ve dinozor kitleden de en çok tepki gördüğü karanlık temaları cıvıl cıvıl anlatma olayı bu albümde arşa çıkmış. favorim hala infestissumam albümü bunu ghost bile değiştiremez.

    özetle ghost'u hali hazırda seviyorsanız mutlaka dinleyin ama antipatiniz varsa hiç bakmayın bile sizlik değil.

    son olarak da keşke bir tane de cover albümü yayınlasalar.
  • ghost b.c 'nin, isveçli şahane grubun 5. lp' si. albümü baştan sona iki kez, bazı şarkıları da ikiden fazla dinleyerek albümü anlamaya çalıştım. sevdim mi, evet. ghost'un en iyi albümü mü, hayır.

    ben ghost'un korku temalı müziklerini sevdim. ben infestissumam 'ı, meliora' yı, gerilimi sevdim. tarz değişikliği yapılmasını zaten desteklerim ama ghost zaten tarzını değiştiriyordu ki. meliora'da toplumsal konuları, insanlığı işlerken, prequelle albümünde satanik aşk ve birine, bir şeye duyulan aşkı daha pop rock altyapıyla sunuyordu bizlere. fakat korku, gerilim temasını elden bırakmıyordu. evet hiç olmadığı kadar sert bir sound var yeni albümde. çok detaylı, farklı, yer yer progresife dahi kayan. fakat genel teması ve özellikle de tobias forge 'un bu sefer o kadar da etkili olmayan vokaliyle ghost şarkıları gibi değil bunlar. ( twenties hariç) sporda, yolda keyifle dinlerim ama beni sanatsal bir yolculuğa çıkartamayacak maalesef bu albüm. mesela güftesi de çok başarılı değil bu sefer. yine çok fazla atıfla, farklı ve eski ingilizce sözcüklerle bezenmiş şarkılar fakat yağ gibi akan, düzgün prozodide, müzikle uyumu tam olan bir iş yok ortada birçok şarkıda. nerede cirice 'teki efsane nakarat, nerede bu albümdeki şarkılar.

    sözün özü; ghost b.c.'ye olan sevgimden bağımsız objektif bir puanlama yaparsam 75/100 diyorum impera'ya. keyifli dinlemeler
  • ghost'un açık ara en kötü albümü olmuş ne beklediğimize değdi ne de belki bir parçada yanılırız diye tüm albümü dinlediğimize.

    albüm kapağı güzel olmuş, tek bir şarkı seçilecekse twenties
  • tobia forge 2022 yılında metal müziğin namusunu kurtarmaya devam ediyor. önceki albümdeki pop’a kaçış eleştirilerini dikkate almış olsa gerek ki daha sert bir albüm var. albümü 4 kez dinledim baştan sona. “call me little sunshine” , “spillways”, “griftwood”, “respite on the spitalfields” en çok tekrar ettirdiğim parçalar oldu. daha uzun bir analiz için tekrar geleceğim.
  • bir önceki albüm prequelle'de olduğu gibi burada da meliora havasını aradığım ama bulamadığım yeni ghost albümü... yine de prequelle'den iyi.

    ilk dinleyişten sonra aklımda kalan ve tekrar tekrar dinlenebilecek parçalar bence şunlar: call me little sunshine, hunter's moon, darkness at the heart of my life ve griftwood.

    3 tane intro biraz gereksiz geldi, aslında albümü 9 şarkıdan oluşuyor sayabiliriz.

    herkese iyi dinlemeler.
  • spillways harici hiçbir şarkıyı sevemedim açıkçası. açık ara en kötü albümleri olmuş. prequelle'yi de çok sevmiştim üstelik. pop-rock tarzına kaymalarında sıkıntı yok, evet ilk 2 albümlerindeki o şeytani sound bambaşkaydı fakat square hammer, dance macabre gibi en soft diyebileceğimiz şarkılarını da 1000'lerce kez dinledim ama bu albümde bir olmamışlık var işte.
  • benim de pek ısınamadığım bir ghost albümü oldu. o esrarengiz ve melodik ghost gitmiş de, 80ler coverı yapan ortalama bir grup gelmiş yerine gibi. ghost'un kendine has havasını 80ler müziğine benzetiyorduk ama sanki bu sefer stüdyoya girip hadi 80ler gibi bir şeyler yapalım demişler de albümü öyle kaydetmişler.

    bir yerde okuduğum kadarı ile tobias bu kayıt esnasında solo gitarist per eriksson'u da stüdyo sürecine dahil etmiş. fakat bu müziği biraz olumsuz yönde etkilemiş gibi. tobias'ın yazdığı sololardaki grubun müziğini tamamlayan akılda kalıcı ve melodik soloları yerine ortalama bir gitaristin şarkı sürelerini uzatmaya çalışmak için zaman doldurmaya çalışmasını dinliyor gibi hissettim.

    ana kadro bozulduktan sonra gruptan bir şeyler eksilmişti zaten ama tobias bunu bir şekilde dengede tutmayı başarmış gibiydi ama artık bir iki şarkı hariç ne sözler eskisi gibi güzel ve anlamlı, ne melodiler ne de konsept.

    bu şekilde ilerleyeceklerse grubun eskiden beri gelen konseptine devam etmelerinin de bir anlamı yok, maskesiz, kostümsüz çıksınlar. zaten yeni konseptte ghoullar elit ya da çekici durmuyor eskisi gibi, cosplayer gibi çıkıyorlar sahneye.
  • spillways, call me little sunshine, hunter's moon, watcher in the sky dörtlüsünü çok başarılı bulduğum ghost b.c albümü ki bu saydığım şarkılar arka arkaya geliyor. dominion'dan sonrasını dinlemeseniz de olur yani, mevzu ilk yarıda zuhur ediyor.
hesabın var mı? giriş yap