işmar

• fayda vermek..
• göz kırpma, el veya başla verilen işaret.
• nişanyan'a göre kökeni ermenice olup farsçadan alıntı olduğu şüpheli nşmar sözcüğünden geliyormuş.
  anlamı işaret, simge, belirti gibiymiş. açıklamasında kaş göz hareketi, göz kırpmak, singel, sinyal de içerilmeli gibi.
• kullanımında 'belirti' anlamı önplandadır, sevinç işmarı olarak takıp takıştırmak ya da yas işmarı olarak karalar bağlamak gibi.
• ilke kez malatyalı arkadaşlardan duyduğum, "konfor" kelimesiyle birlikte kullanılan işaretleşme, kesişme fiili.
  
  örnek: "duraktaki hatun bana bir saattir işmar yapiy, konfor yapiy".
• kaş, gözle yapılan işaret. doğu karadenizde çok kullanılır bu kelime.
• işmar eder el ile
  yanağında gül ile
  sarılır yatar mısın
  zavallı bu kul ile
• inattur damari
  anlamayi işmari
  akşamdan geçelum
  kolkola baştımar’i
• reşad ekrem koçu'nun istanbul arşivinden işmar söylemine dair:
  
  "o zamanlar bir kadın ile şimdiki gibi sokakda yan yana yürümek, dükkan içinde, tramvayda, vapurda durub konuşmak, arabaya beraber binmek kabil değildi; (tenhalarda sen benimsin ben senin) de az çok tehlikeli idi. bunun neticesi, istanbulda bir pandomima = işmar dili vücut bulmuştu. bu dilde, tepeden tırnağa kadar, vücude, örtmeğe, giyinmeğe dair ne varsa her biri zamana ve mekana göre hissin, bir cümlenin hatta uzun bir hasb-i halin manalı işareti olurdu. araba ve kayık piyasalarında; bir kaldırım senin bir kaldırım benin yaya yürüyüşlerinde; uzaktan yakından takiblerde; karşı karşıya gelişlerde; yandan sıyırtıp ilerlemelerde; paça düzeltmek, potin bağı bağlamak gibi yapmacıklarla kasdi duruşlarda; pencireden pencireye görüşmelerde; ev ve dükkan geçişlerde; geceleri öksürmelerde, kibrit çakışlarda, kuvvetli ayak urmalarda; gündüzleri elde mendil, kağıd bulundurmalarda, işmar, mühim roller oynardı.