gececil kuşların ürkmediği aydınlık

• günlerimize
  o ilkel sesleri karışır ya
  gemileri annelerinden çok seven çocukların
  bir adam gelir ya
  devinen bir sancıdır artık
  gelir eski günlerden
  ve uzar sanki uzar
  ırzına geçilmiş bir kahramanlık.
  
  sinsi gülüşlerimizdir şimdi pis bir suda yıkanan
  korkulardır katar katar inenler gökyüzünden.
  ay sürekli yükselirse içimizde
  çirkin ama güçlü bir tanrıya taptığımızdandır
  ondan ki sıkıcıyız bu eski ayaklarla
  ondan ki ulu bir tiksintiye hazırlanmışız.
  kemerlerimizdeki en güzel geyik ölüm.
  
  ama kim? ben miyim burda bir esrime mi
  nedir bu kuşların uçuşunda gördüğüm?
  aptalca beklerim o hiç sökmeyecek şafağı.
  oysa yüreğimden akan o derili suda
  kırmızılar öylesine yırtılır ki
  siner kan,
  huysuz kemanlar dolar şahdamarıma,
  yansır kin savaşçıları, gürül gürül ordular
  utancın köpürttüğü yanaklarımdan.
  köz komamış ateşinden bize o adam
  şimdi gülüşlerimiz yırtıcı, gülüşlerimiz korkunç
  ağır, kara bir zırh taşıdığımızdan.
  
  ismet özel, erbain..
• yarım saattir gözümü alamadığım enfes bir ismet özel şiiridir. başucu şiirlerim arasında yukarılara tırmanmıştır bile.
• (bkz: ismetwave) şekli şahsımca pek hoş olmuş olan şiir. bu tarz çalışmalar şiirle ilgili olmayanlara da şiiri sevdirecek nitelikte oluyor.