falling into infinity
-
dream theaterin sondan bir onceki albumu,98 civarinda cikmi$ti sanirim.you not me,peruvian skies,hollow years gibi mucizeler bile albumun grup icin geriye atilmi$ bi adim olarak degerlendirilmesini engelleyememi$tir.
-
dream theater ın en kötü albümü olmasına rağmen , başka bir grup bu albümü yapsa yere göğe sığdıramazdı heralde kimse.geriye atılmış bi adım olsa bile dinlemesi çok zevkli ve sıkmayan bir albüm.kevin moore un eksikliğini hissettirsede alınır, dinlenir.
-
sözlükte yapılan eleştirilere rağmen bence yine de başarılı bir dt albümü.
özellikle hollow years , hells kitchen , peruvian skies ve you not me ile... -
(bkz: where are you now/#3420515)
-
an itibariyle anımsattığı şey olarak burgazada yangını... hay allahım ya...
ha albüm için de şunlar söylenebilir. bu albüm için kendileri de pek o kadar "hah işte bizim albümümüz, süper çalışmamız" demezler, yapımcı şirketlerin etkileri vs yüzünden. kıyaslandığında diğer albümlere göre farklıdır, lakin yine de bir dream theater albümü olması bu albümü yüceltmeye yeter de artar bile. bir hollow years, bir peruvian skies, bir anna lee küçümsenecek parçalar değildir. -
icerdigi her şarkiyla güzel albüm sıfatını hakeden albüm. anlamayanlar hala "işte böyle parasızlık varmış, yapımcı kötü albüm yapın demiş, kötü yapmışlar. kendileri bile begenmiyolar" demeye devam edebilirler.
-
albumun kapagi pink floyd grubunun kapak tasarimcisi storm thorgerson tarafindan yapılmı$tir.
-
begenilmeme sebebini ve sürecini anlayamadığım bir albümdür. images and words fanatizminden nasibini almıştır sanki.
-
kötü albüm demeye bin şahit isteyen, yalnızca derek sherinianın tarzından dolayı alışması biraz zaman alan dream theater albümü
diğer albümlerden farklı bir havası olan, her zamanki gibi enstrumantal açıdan tatmin edici bu albüm new millenium, peruvian skies, hells kitchen+lines in the sand ve just let me breathe gibi hitler barındırır, ayrıca yine bu albümde yer alan take away my painin once in a livetime versiyonunun tadından yenmez
yıllardır orjinal albümlerini aldığım ender gruplardan olan dream theaterin verdiğim paraya acıdığım tek albümü ise bir türlü ısınamadığım octavarium olmuştur
not: scenes from a memory, falling into infinity zamanında çoktan hazırlanmış ve ikinci cd olarak piyasaya çıkması düşünülmüş ancak plak şirketi iki cdlik bir albüme sıcak bakmadığı için sfam sonraya saklanmış, iyide olmuştur (derek sherinian vs jordan rudess) -
dream theater'ın pek bi unutulan,sevilmeyen albümü. hollow years dan başka hit parçaya sahip olmaması da genel dinleyiciyi bu albümden uzak tutmuştur.halbuki john petrucci hayatının en damar sololarını bu albümde atmıştır.
(bkz: trial of tears),(bkz: lines in the sand),(bkz: peruvian skies)
derek sherinian da bu albümde fazla etli sütlüye dokunmamıştır.çoğunlukla akor basmakla, caz tabanlı piyano soloları atmakla yetinmiştir. sonuçta da ilk ve son dream theater albümünü kaydedip postalanmıştır.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap