ekmeğin fethi

• halkın, ona zulmedenlere karşı onurlu mücadelesinde emeğinde gençliğimizin yüreğinde bir ateş yak......
  
  p.a. kropotkin adlı anarşist düşünürün kitabı
• tamamı için: http://www.anarsi.org/arsiv.php?isl=liste&ust=107
• kropotkin'in kendi anarşizm programını anlattığı kitabı. kitap özünde, bireyin ekmeğini kazanırken verdiği mücadele sırasında özünden ve yaşamın kaynaklarından uzaklaştığı tezini tartışır.
  
  "varsıl da yoksul da kalmadığı zaman, açlar ağızlarının suyu akarak tokları izlemediği zaman insanların doğuştan geirdiği o kardeşlik duygusu yeniden gelişebilir.. devrim bizi para kazanmanın -varlığımızı zehirleyen, hayatımızı karartan- aşağılık kaygılarından kurtararak yaşamın kaynaklarını yineleyecektir."
• uzun uğraşlar sonucunda bulabildiğim, anarşizm-anarşist komünizm üzerine yazılmış p.a. kropotkin eseri.
• pyotr alekseyeviç kropotkin'in
  "devrimin asal görevi herkese önce ekmek vermektir.
  ekmekten sonraki en yüce görevi boş zaman sağlamak olacaktır" diye yazdığı eseri.
• rus anarşist pyotr kropotkin tarafından yazılan kitap. kitabı kropotkin yazmıştır ancak kitaba ekmeğin fethi adını kropotkin vermemiştir. ispanya'da bu kitabı okuyan anarşist işçiler kitaba bu ismi takmışlardı ve kitap bu isimle anılmaya başlandı. kropotkin 1919 yılında kitaba yeni bir önsöz daha eklemiştir ve bu önsözde kitabın ismini ispanyol anarşisterin taktığını belirtmiştir.
• anarko komünist pyotr alekseyeviç kropotkin’in muhteşem eseri. uzun bir zamandır piyasada bulunmayan eser, 2020 yılının sonlarında mazlum beyhan çevirisiyle afrika yayınlarından tekrar basıldı. mazlum beyhan öyle bir çeviri yapmış ki, kitap sanki türkçe yazılmış gibi hissediyorsunuz. son zamanlarda böyle başarılı bir çeviri okumamıştım.
  
  anarşist komünizmin ilkelerini, devrimin başarılı olmasında karın tokluğunun rolünü, anarşist komünizme yöneltilen eleştirilerin cevabını, adeta okuyucu ile sohbet havasında tartışan bu esere, ispanya’da işçilerce “la conquista del pan” yani, ekmeğin fethi ismi verilmiş.
  
  bildiğiniz üzere büyük bir toprak zengini ve soylu olan kont tolstoy, yazdıklarım ve yaşadıklarım birbiri ile çelişiyor diyerekten 82 yaşında evi terk etmiş. biraz geç kalmış olsa da bunca zenginliği elinin tersiyle itip bir tren istasyonunda zatürreye yenik düşen kont’a saygımız vardır. kropotkin ise tolstoy’un yaptığını çok daha genç yaşlarda yapabilmiş, muhteşem bir adam. soylu ve zengin bir prens olmasına rağmen değerleri için hapis yatmış, mücadeleler vermiş ilginç bir anarşist. kitaptan iki güzel alıntıyla bitirelim;
  
  “hazret, artık kentin saygıdeğer simalarından biridir; önce kentin kendisi gibi saygıdeğerleriyle, üst düzey devlet görevlileriyle, valilerle, paşalarla oturup kalkmaya başlar, ardından da servetini bir başka büyük servetle birleştirebilmenin bir yolu olarak varsıl bir kızla evlenir. çocukları için yurtlar yuvalar edinir, sonra bir de bakmışsınız bir devlet ihalesi onda kalıverir: askeriye için çürük çarık çizme ya da yerel hapishane için kurtlanmış un vb. gibi şeyler... servet ha babam katlanır böylece, hele şansına bir savaş çıkıverirse ya da savaşın kendisi değilse bile, söylentisi yayılıverirse, deme gitsin! ya savaşla ilgili bazı gereçlerin üstencisi olacaktır, ya da şöyle esaslı bir banker-borsa üçkâğıdı çevirecek ve tam anlamıyla para babası olacaktır.” (sayfa 90)
  
  “bir yunan yontucu mermeri yontmaya başladığı zaman o sert taşa içinde yaşadığı topluluğun, kentin, cumhuriyetin aklını ve yüreğini katardı. yapıtında geçmişin tüm tutkuları, şanlı söylenceleri canlanırdı. günümüzde ise kent, varlığını bütünsel olarak sürdüren bir organizma olmaktan çıkmıştır. aynı kentte yaşayan insanlar arasında hiçbir ruhsal temas, manevi ortaklaşma kalmamıştır. kentler artık birbirini tanımayan, birbirlerinin sırtından zengin olmak dışında ortak hiçbir şeyleri olmayan rastgele insanların toplandıkları sıradan yerlerdir. eski yunan'da ya da ortaçağda olduğu gibi, orda yaşayan insanların ortak yurdu olma niteliği kalmamıştır kentlerin. öyle ya, uluslararası spekülasyonlarla uğraşan bir bankerin ve bir fabrika işçisinin nasıl ortak yurdu olabilir ki?” (sayfa 184)
  
  celal şengör-kropotkin
  
  görsel