eifel

• almanya'da kuzey ren-vestfalya, saarland ve rheinland pfalz eyaletlerine yayilmi$, aachen, trier, koblenz ile luksemburg ve belcika sinirlariyla cevrili siradaglar. ki$in cogunlukla karlar altinda olurlar.
• sabahlari essek, tavuk, horoz sesiyle uyanmak; pencereyi acinca parlakligi goz alan yesilin her tonunu giyinmis ormanlarla ve yeryuzune inmis bulutlarla karsilasmak; gordugum en garip renkli acik sari orman bali, koy yumurtasi, orman meyveleri ve onlarla yapilmis lezzetli recelleri ve o recellerin pek yakistigi alman ekmekleri ile haftasonlarima renk ve huzur katan tatlis bolge.
  
  ıki saatlik bir araba yolculuguyla daglara, tepelere, "gercek" ormanlara ^* kavusturur. araba sesi olmaksizin hiking yapabilmenin, kilometrelerce baska bir insan evladina rastlamadan dogayla gercekten basbasa yuruyebilmenin zevkini yasatir. ustelik bunu "kadin basina", tek basina yapabilirsin, biriyle karsilasirsam bu dagin tepesinde, ormanin dibinde, y/x/z olabilir korkusu olmadan.
  
  yorucu ve stresli, yogunlugundan uykumda da calismaya devam ettigin haftalardan sonra burada bir 20 km orman yuruyusu hem ruhumu hem de vucudumu topraklar, ustumde ne birikmisse usul usul siler attigim her adimda. birileriyle beraber de gelmek guzel ama en guzeli yalniz gelmek. yalnizken yesilin her tonuna, boceklere, mantarlara ve sohbet ederken- baska bir insana odaklanmisken- goremeyecegim daha nice detaya daha bir acik olur gozlerim. kendimi kendimle sohbet ederken yakalamayi da kolaylastirir ormanlarinda yalniz yurumek; o anda orada olmayan seylerin zihnimdeki agirligini cabucak fark edebilirim doga ruhumun yukunu azaltirken. o 20 kilometre mukemmel bir meditasyona donusur boylece.
  
  her seyi guzel hos da... bir de su tinisi asiri sevimsiz almancaya her kose basinda maruz kalmasam burasi benim icin tibet gibi bi yer olurdu herhalde. almanya dursun ama almanca kaldirilsin pliz.