don pullen

• ^*
  inanılmaz bir teknik, büyük bir yetenek, zeka küpü. genç yaşta aramızdan ayrılan don pullen'ın fisyonla gonzalo rubalcaba, brad mehdau, jason moran ve gerald clayton gibi farklı fraksiyonlarda/kimi zaman aynı yönlerdeki piyanistlere ışık tuttuğu apaçıktır. öyle ki, çalmadığı -alt- tür kalmamıştır kendisinin. onu changes one, changes two ya da at the carnegie hall gibi milestone kabul edilebilecek mingus albümlerinde bop henüz yerine oturuyorken post bop melodileriyle tanırız. art ensemble of chicago'nun sonbahara yakınsayan dönemlerinde onları tamamlayarak free jazz'e karışmış olsa da gençliğinde george adams'la kurduğu quartet'ta (baterist dannie richmond'ı saygıyla anmak lazım burada) swing'e kadar indiği gerçeğini göz ardı etmemek gerekir. eh, ne de olsa 1954'te on üçündeydi pullen; coltrane'in stüdyoda dinledikten sonra evde çalışmaktan zevk alıyordu. (son cümlenin kaynağı: pbs jazz, 2001)
  
  kariyerinin ileriki dönemlerinde funk gruplarının aradığı rhodesçi-organistlerinden biri olmak şöyle dursun; işlettiği bara eski arkadaşlarını çağırması caz ortamlarına adını tekrar kazıdı pullen'ın. pek tabi, öznel de olmak lazım: remember rockefeller at attica'daki piyano solosunun çılgınlığı/moduyla baş etmek mümkün değildir. bir de bariton saksofoncu hamiett bluiett ile ortak kayıtları pek başarılıdır. hatta richmond, mingus, bluiett ve pullen'ın meşhur berlin (1972) ve paris (haziran 1975 olmalı) konserleri vardır. (berlin'de george adams, gerry mulligan ve jack walrath'in bulunması tadını katlamaktadır) konserlerle ilgilenenler pullen'ın üstün tekniği hakkında biraz görü sahibi olacaklardır. eh, kendisi de belirtmişti bunu zamanında, "white coke" olmadan bunca konser/kayda yetişmek mümkün değil, ekseriyetle o dönem. ancak üzücü sonuç çabuk gelir ve pullen'ın kalbi bedenini yarı yolda bırakır. piano başında ölüme yarım ağızla gülebilen bu büyük usta 95 ortalarına yaklaşılan günlerde hayata son kez gülümser, geride malcolm x'e adadığı parçaları, hüzünlü black power society'yi ve sayısız kaydı bırakarak.
  
  muhal richard abrams'i sadece bir kez gözyaşı dökerken gördüğünü söyler lester bowie. 22 nisan 1995'te.