• tool'un 2019 çıkışlı fear inoculum albümünün 5. sıradaki parçası.
  • (bkz: sözlerini de yazayım tam olsun)

    disembodied voices deepen my suspicious tendencies
    (hearing) conversations we’ve never had
    imagined interplay
    psychopathy. don’t you dare point that at me

    heated altercations we’ve never had, (or) so ı’m told
    yet guided by them all
    every single one

    psychopathy
    misleading me over and over and over

    judge, condemn, and banish any and everyone
    without evidence
    only the whispers from within

    psychopathy
    misleading me over and over

    imagined interplay
    psychopathy

    don’t you dare point that at me
  • çok belalı bir tool şarkısı.
    müzikte kullanılan insan sesinin; sadece söz söylemek için değil, enstrüman olarak ta kullanmasının nasıl fark yarattığını açıkça görebilirsiniz.
  • mükemmel bir albümün mükemmel bir şarkısı.
  • 5:30'dan sonraki kısmı ile ağlatan tool parçası. fear inoculum albümünün en iyi parçası olabilir.

    don’t you dare point that at me....
  • albümdeki en beğendiğim parça oldu.

    gitar tınısı çok lezzetli ve hüzünlü.
  • ilk dinleyişte, melankolik girişiyle ve maynard james keenan'ın a perfect circle'da duymaya alıştığımız tınıdaki vokalleriyle yeni bir a perfect circle şarkısıymış gibi izlenim yaratan fakat altıncı dakikasına doğru klasik tool tadı almaya başladığınız fear inoculum'un beşinci şarkısıdır.
  • fear inoculum'un beş numaralı şarkısı. albümün en karanlık parçası.
  • söz, ses, gitar, bas, davul... çok fena bir şarkı olmuş.

    aşmışlar artık kendilerini...

    karanlık ruhlarını tamamen özgürleştirmişler. hiç bir kaygı duymadan, acaba şöyle mi yapsak daha tutar filan demeden gitmişler. bize değil kendilerine çalmışlar, yapmışlar.

    böyle işler artık çıkmıyor. çoğu grubun kafasında bin tilki dönüyor.
  • albumun en iyi parcasi, burun farkiyla (bkz: descending)'den once gelerek.

    (bkz: fear inoculum)'daki 6 ana parca asagi yukari ayni formulu takip ediyor: maynard yurekleri yakan ama hos bir melodiyle beslenen kismi 4-5 dakika okur, sonra jam session'a gecilir, istiklal marsi ve kapanis.

    yillar boyu maiden'in * severek sahiplendigi basladigin sekilde bitir yaklasimi gibi, tool da parcalarinin onemli bir kismini onceki albumlerinde de oldugu gibi bu formulle yapiyor.

    (bkz: culling voices)'i albumun en iyi yapan sey ise bu formulde de olsa, organik bir sekilde agresiflesmesi, danny ve adam abilerimizin kendi aralarinda paslasmasi. maynard da belki parabola veya wings for marie'deki kadar kirilgan ve kalbinizi incelten bir sekilde soyleyince ve justin de belki albumdeki en temiz isini cikarinca ortaya bu muazzam albumun en iyi sarkisi olabilecek kadar iyi bir parca cikiyor.

    (bkz: descending) de harika, orada danny (evet, o harika soloya ragmen), culling voices'ta adam goturuyorlar sarkiyi.
hesabın var mı? giriş yap