• *

    ilhan mimaroğlu etiketli, sırtını nesuhi ertegün'e yaslamış, yetmişler post bop sosuyla bezenmiş dört parçalık leziz bir charles mingus albümü. doğruyu söylemek gerekirse arşivimde 4-5 yıldır durup dinlemediğim albümlerden biriydi changes one. "bir ara dinlerim" diyor, bir kenarda bırakıyordum her seferinde bu arzumu. saygıdeğer sözlük yazarlarından turuncu ruh "bunu dinlemelisin" demese belki hala dinlememiş, büyük zevkten mahrum kalmış olacaktım. ancak gerçekten mükemmel bir albüm, üstelik cazın funk ve soul'a boyun eğdiği yetmişlerin ortasında hala akustik caz keyfini sunan mingus ve yanındaki ustalar keyifli dakikalar yaşatmaya and içmişler gibi çalıyorlar.

    kontrbasta elbette büyük usta var, ancak tenor saksofondaki george adams'ın patlama albümü olmuş changes one. çoğu saksofoncunun vokal yeteneği olduğu söylenir, bazıları vokali de üstlenir** albümlerinde. bana kalırsa iyi de olur, arada hafif değişiklik iyidir. george adams ise bu albümdeki vokalinin ardından -1975 paris konserinde de sesiyle ortalığı yıkmıştı- fenomen oldu, caz çevrelerinde devil blues'da duyduğumuz o özgün ve farklı ses olarak bilindi. eminim ellilerin ortalarında blues'u seçseydi bugün muddy waters, b.b. king ya da howlin' wolf'un yanına adams'ı da eklemiş olacaktık. o yırtıcı, hırçın ve aynı zamanda pek güzel ses hakkında daha fazla yazmaktansa link vereyim: http://www.youtube.com/watch?v=zah-3his8cg

    dört parçalık albümün vurucu şarkılarından biri açılışta kendini ortaya koyuyor. 1971'de attica hapishanesi isyancıları ve new york valisi nelson rockefeller arasındaki olaylara dem vurduğu remember rockefeller at attica çok çok güzel bir parça, mingus'ın kontrbass tonuna hayran kaldığımı belirtmeden edemeyeceğim. ardından gelken sue's changes uzunluğu - aldığımız keyif oranı hayli yüksek bir mingus klasiği. the shoes of the fisherman's wife are some jive ass slippers'taki klasikliği ve let my children hear music'teki özgünlüğü barındırıyor, duke ellington's sound of love'ı yazan büyük ustayla aynı kişinin elinden çıktığını tatlı tatlı yüzümüze vuruyor.

    mingus albümlerinin çoğunda olduğu gibi, bu albümde de mingus'ın "sidemanlerim çok üst düzeyde değil, çok yetenekli olmalı. çok tanınmış değil, verilen notayı iyi çalan adamlar olmalı." tavrını görüyoruz, duyuyoruz. trompette freddie hubbard'ın bir gömlek altı jack walrath, tenor saksofonda george adams, piyanodadon pullen ve davulda müziğin her türüne katkıda bulunmuş dannie richmond bulunuyor.

    charles mingus'ın -sahiden de- arka planda kalan enfes albümlerinden biri changes one.
    otuz beşinci yılında hala caz tarihinde önemli yeri vardır.
hesabın var mı? giriş yap