black messiah

• rastafarianlarin inancindaki kurtarici. (bkz: haile selassie)
• muhteşem, alman black/viking/folk grubu. favorimdir, vokalisti aynı zamanda kayıtlarda, gitar, viola ve mandolin de çalmaktadır.
• 1992 çıkışlı alman müzik grubudur.
  
  albümleri
  
  sceptre of black knowledge (1998)
  oath of a warrior (2005)
  of myths and legends (2006)
  first war of the world (2009)
  the final journey (2012)
  
  geçen sene gitaristleri meldric'in gruptan ayrılmasıyla hafif bir sarsıntıya uğradıkları söylenebilir.
  parçaları genellikle, albüm isimlerinin tersine almancadır.
• d'angelo 'nun 14 yil sonra piyasaya surdugu albumun ismi.
  
  http://hypetrak.com/2014/12/dangelo-black-messiah/
• 14 yıl aradan sonra d'angelo'nun bombayı patlattığı albüm. tüm eleştirmenlerden mükemmel notlar aldı 2-3 gündür sürekli dinliyorum. albümün adının yanlış anlaşılabileceğini daha önceden anlamış olmalı ki ''black messiah is a hell of a name for an album. ıt can be misunderstood. many will think it’s about religion. some will jump to the conclusion that ı’m calling myself a black messiah. for me, the title is about all of us. ıt’s about the world. ıt’s about an idea we can all aspire to. we should all aspire to be a black messiah.'' şeklinde aydınlatıcı bir demeç vermiş.
  
  tracklist:
  
  "ain't that easy"
  "1000 deaths"
  "the charade"
  "sugah daddy"
  "really love"
  "back in the future (part ı)"
  "till ıt's done (tutu)"
  "prayer"
  "betray my heart"
  "the door"
  "back in the future (part ıı)"
  "another life"
  
  albümde the roots'un efsane bateristi questlove var, q-tip var mükemmel bir iş olmuş. d'angelo bu albümü occupy wall street'i gerçekleştirenlere, ferguson'dakilere ve mısır'da bir şeyleri değiştirmeye çalışan insanlara adamış. d'angelo'ya göre ''black messiah'' bir karizmatik lider değil, lider olan herkes. benden de tam notu kaptı.
• her bir parçası ayrı ayrı tadindan yenmez halde olan efsaneleşmesi kesin d'angelo albümü.
  ozellikle betray my heart ve the door feci halde koparmıştır.
• müzik açısından kısır bir sene olan 2014'ün son ayında elime geçen şahane albüm. ilk defa bir albümü bu kadar uzun soluklu dinliyorum sanırsam.
• arkadaşlar, aylardır 14 senelik hasretin^* verdiği heyecanla yorum yapmamak için sindirmeye çalışıyordum d'angelo'nun son albümünü... şimdi gönül rahatlığı ile hakkındaki düşüncemi açıklayabilirim;
  
  "böyle bir şey olamaz."
  
  1000 deaths bile tek başına yeter açıkçası. muhteşem bir siyahi isa mesih güzellemesiyle* ve "korkumun üstesinden gelemediğime inanamıyorum" diyerek başladığı şarkıya shakespeareleşerek^** devam eden sanatçı, hastalıklı bir gitar solosuyla noktayı koyuyor. yaklaşık beş senedir bölük pörçük ve kaçak dinlediğimiz şarkının tamamlanmış haliyle nihayet tanışmış oluyoruz biz de.
  
  absürd bir analog tonda ve kasten bozulmuş vokal kaydıyla da işin deneysel kısmını olabildiğince güçlendiriyor sanatçı. sanki grup olarak ucuz bir barda sahneye çıkmış gibiler. sanki ancak öyle kıyıda köşede kalmış yerlerde olunabilecek kadar sinirliler -ya da o kadar neşeliler. büyük laflar, öldürücü ezgiler... bir şeyler söyleme kapasitesine ve isteğine sahip sanatçılar o kadar azaldı ki; "black messiah" gibi albümleri yaratanlara hakettikleri değeri vermek lazım.
• uzun zamandır dinlediğim açık ara en iyi albüm. adama sorarlar, 14 senedir nerdeydin be hacı.ama bu senelerin hakkını fazlasıyla vermiş. her şerkının her saniyesinden ayrı kalite akıyor. ayrıca lead single olması gerktiğini düşündüğüm sugah daddy efsane bir parça. grooveları ve girtar rifflerini böyle bir rnb parçasına harmanlamak her baba yiğidin harcı değildir.
• bir klasik. her albümü gibi bir klasik. ruh dinlendirir , bittiğini anlayamazsınız. really love'daki sample hayatımda dinlediğim en iyi samplelardan biri belki de ilki.