biat kültürü

• lidere, otoriteye biat etmek, egemenliğini, haklılığını sorgulamadan kabul etmek anlamında. bu kültürde birey yerine lider, özgür düşünce yerine itaat, eleştiri yerine kabul hakimdir.
  
  bu ifadeyi hayatımıza zannedersem ilk olarak akp ve islamcılarla ilgili eleştiri yazılarında kullananertuğrul özkök soktu. bugünlerdeyse aydın doğan'ın^* tayyip erdoğan'la ile ilgili tartışmasında cevaben "bizde biat kültürü yok" demesi, oktay ekşi'nin'de " biz, onun mensubu olduğu "biat kültürü"nden gelmediğimiz için bağımsız düşünürüz, kendi kanaatlerimizi kendi değerlendirmelerimizi okuyucunun önüne koyarız." diye yazmasıyla gündeme geldi.
• akp dahil tüm sağ siyasetlere ve cemaat yapılanmalarına tatbik edilebilecek, gönlü epey geniş bir kavram. amma ve lakin aydın doğan ve avanesinin bu kavramı eleştirel bir biçimde ve kendilerini soyutlayarak kullanmaları ve kendilerini kültür dışı saymaları komik olmanın ötesinde trajiktir.
  
  hele özkök'ün bundan bahsetmesi!
  
  n'olur t*şak geçmeyin artık gücüme gidiyor.
• (bkz: babanin ayakkabilarini opmek)
• --- spoiler ---
  
  bir de, ‘başbakan bizden biat etmemizi istiyor. biz bağımsız bir medya grubuyuz’ türünden laflar ediyorlar.
  
  darbecilere biat ediyorsunuz ama...
  
  elinize tutuşturulan her metni sormadan, soruşturmadan, doğruluğunu test etmeden yayınlayabiliyorsunuz...
  
  karargahta pişen ‘andıç’ları perva göstermeden manşete çekebiliyorsunuz...
  
  başkasının ‘testis’inden medet umabiliyorsunuz...
  
  grup çıkarları için her türlü ‘asparagasa’ tevessül edebiliyorsunuz...
  
  sonra da utanmadan ‘biz bağımsız bir medya grubuyuz’ diyorsunuz ve bizden buna inanmamızı bekliyorsunuz.
  
  --- spoiler ---
  
  http://www.stargazete.com/…te/yazar/ahmet-kekec.htm
• sagdan soldan bagimsiz, 'lider kulturu' olan tum organizasyonlarda gorulebilecek kultur. lider ne diyorsa o olur. muhalefet gruptan uzaklastirilir. misal akp, misal chp misal fenerbahce...
• sadece siyasete ozgu degildir. is hayatindaki yansimalari da yaygin ve korkutucudur. turkiyede calisma kulturunun "isverenin calisana ekmek vermesi" seklindedir. yani hakkinizi aradiginizda "yedigin kaba pisleme" tepkisiyle karsilasirsiniz, mudurun onunde ceket ilikletirler, daha uzun suredir ayni yerde calisanlar kendilerine cay ismarlayip yalakalik yapmanizi beklerler. hatta o kadar dogaldir ki bu onlar icin acik acik soylemeye bile gerek duymazlar, sadece yeni gelin evi basan kaynana gidi otururlar masalarinda "hurmet" beklerler. e tabi isverenle calisan ayni bokun soyuyken bu pek bir sorun olmuyor. gun icinde it ite it kuyruguna bagiriyor, herkes topluca agresiflesip sinir hastasi oluyor, eve gidip coluguna cocuguna bulastiriyor bu cirusu.
  
  dananin kuyrugunun kotugu yer ise "aile". eger aileniz de bu biat kulturune tabi ise, zaten is arayacak yasa gelene kadar bu kulturu kaniksadiginizdan is yerinde birbirini yirtan yuzlerce kisiden biri olup sen sag ben selamet yuvarlanip gidiyorsunuz. yok eger aileniz de uyumsuzlardansa, o kim oldugu belirsiz "elalem"lerden, ofis canavarlarindan, kici kalkik isverenlerden cok cekmisse ya da sadece insansa ve diger insanlari anlamaya calisiyorsa, kisacasi bir sekilde biat kulturune tabi degilse o zaman isler degisiyor. gunun birinde eve gidip anneye, babaya, abiye "bana itaatsiz dediler bohcami alip ciktim" dediginizde "terbiyesiz" yerine "aferin kiz" diyorlarsa aha o zaman gorunuyor ya bunalimin ya da gurbetin yollari. her sekil diger yoldan iyi ama zor. daha az pasif agresif ama cok daha mesakatli. ama cekirdek aile arkanda olunca yurunmeyecek yol degil.
• (bkz: fiat kültürü)
• (bkz: erdoğan bayraktar)
• gerçek anlamda devrim yaşamış toplumlarda düşük seviyelerdedir.
• bazı toplumların genine işlemiştir. kendisine hizmet etmek için seçtiği insan karşısında birey, kendi insanlığını unutur, kademe kademe köleleşir. en sonunda yaşadığı toplumun normu haline gelir bu hastalıklı ilişki.
  
  (bkz: kısır döngü)