• 1500-1700 yılları arasında avrupa’da silahlı mücadelelere başvurma konusunda görülen sıra dışı temayülü açıklamaya yönelik araştırmalar, erken modern avrupa’sında bir askeri devrim olduğu fikri etrafında yoğunlaşmıştır. bu fikir, ilk önce michael roberts (1908-1996) tarafından 1955 yılında queen’s üniversitesinde “askeri devrim 1560-1660” konulu bir konuşmada ortaya atılmıştır. dört eksen üzerinde yoğunlaşmaktaydı. birincisi, feodal krallıklar kitlesel okçuluk ve topçu ateşi ile yıkıldıktan sonra mızrak ve kargının yerini ok ve tüfek aldı. bu taktiksel bir devrimdi. ikincisi, bu gelişmeyle ilintili olarak, avrupa ordularının hacimlerinde dikkate değer bir artış görüldü ki bazı devletlerin ordu mevcutları 1500-1700 seneleri arasında 10 kat arttı. üçüncüsü, bu orduları harekete geçirmek için stratejiler benimsendi. son olarak savaşın toplum üzerindeki etkisi çarpıcı biçimde arttı. maliyetler yükseldi, kayıplar yükseldi. savaş hem halk hem de yöneticiler için daha bir yük haline geldi (parker, 2006, s. 26). 1976’da parker bu görüşü, askeri devrimin aslında xv. yüzyılda artan ateş gücü (bkz: maurice nassau-yaylım ateşi) ile bu karşı koymaya çalışan kalelerin (trace italienne) zaman içerisinde orduları ve savaş biçimlerini dönüştürmesi şeklinde tadil etti (parker, 1976, ss. 195-214). ona göre bu iki önemli değişiklik avrupa ordularının dünyanın geri kalan ordularına karşı üstünlük sağlamasına sebep oldu.
hesabın var mı? giriş yap