• sanırım, herhangi bir sol partinin 5 haziran 1977 genel seçimleri ile beraber bir seçimde türkiye'de birinci sırayı aldığı iki seçimden biri (çok partili demokrasiden bahsediyoruz). ecevit'in dsp'si de %9 oy almıştı. yani darbeden on yıl sonra bile solun oyları %40'lara yakın idi. bu momentum, baykal'lar, ecevitler inönü'lerin siyasi dehası ile iktidara değil baraj altlarına doğru yöneldi, rakip sağ partiler de eridi, islamcılar yükseldi.

    bu seçimlerde 3 büyük il dahil, 8 büyükşehir belediyesinin 6sını shp kazanmıştır.

    edit: 1999'da ecevit dsp'si de %22 ile falan birinci parti idi ama iktidardan uzaktı. gayet dağınık çok partili bir koalisyonla hükümet kurabildi.
  • bu seçim sol bir partilerin birinci bitirdiği iki seçimden biri değildir evet, düzeltmek lazım.
    1973'teki yerel (9 aralık 1973) ve genel (14 ekim 1973) seçimleri de chp birinci bitirmiş. 1977'deki yerel seçimleri de. bunun dışında yerel ve genel seçim birinciliği yok.
    27 mayıs sonrasındaki 1961 seçimlerindeki chp'nin sol bir kimliği olduğunu savunmak zor. ortanın solu 1966'da telaffuz edilmişti sanırım. dsp'nin 99'da %22'lik birinciliğini sol ile ilişkilendirememem ise acayip.
    bu nedenle 89 seçimleri ile beraber sol kimlikli partilerin kavram olarak gündeme geldiği dönemden (1965'de tip* giriyor seçimlere) itibaren yapılan toplam 20 seçim içinde birincilik sayısını 6 olarak düzeltmek lazım.
  • bu seçimin asıl önemi, son 7 yılda %36-45 arasında seyreden anap'ın oy oranının bir anda ve umulmadık şekilde %21,8'e düşmüş olmasıdır. bu düşüş sonraki yıllardaki siyaseti ve seçimleri epey etkilemiştir ama hhtö'nün çankaya'ya çıkma hevesini etkilememiştir.
  • merkez sol shp ve dsp'nin toplam yüzde 37 oy aldığı
    merkez sağ dyp ve anap'ın toplam yüzde 46 oy aldığı seçimler.

    shp - yüzde 28
    dyp -yüzde 25
    anap - yüzde 21
    refah - yüzde 9.8
    dsp - yüzde 9
    mçp - yüzde 4

    seçimi merkez sol bir parti kazanmıştır ama,
    bu türkiye'deki seçmen eğiliminin değişmesinden değil,
    merkez sağdaki bölünmüşlükten kaynaklandı.
    özal ve demirel merkez sağ seçmeni böldü.
  • türk siyasi tarihinin önde gelen aktörlerinin birlikte mücadele ettiği bir seçim olmuştur.
  • recep tayyip erdoğan'ın kaybettiği tek seçimdir. beyoğlu belediye başkanlığına talip olan erdoğan meyhaneleri gezip oy istemiştir zamanında. %6 lık bir farkla seçimi kaybeden erdoğan seçim kurulunun kapısında günlerce ağlayarak seçimi "masada" kaybettiğini iddia etmiştir.
  • refah partisi için pek bir şey ifade etmeyen seçim, zira:

    bu partinin tabanı 1991'e kadar özal hatrına anap'a oy veriyordu 1989'da da %9 oy ile kapattılar.

    ecevit yüzünden 1980 darbesinden sonra büyük bir zaferle çıkıp shp+dsp(28+8): %36 oy alabilecek ve 67 ilin en az 50'sini alabilecekken ayrı girip shp'nin 39 ilde kazandığı zaferle yetinmişlerdir.

    bu seçimi mütakiben baykal da her 2 ayda bir kurultay toplatıp partiyi birbirine katınca shp 1991'de büyük bir darbe almıştı.

    ayrıca çorum ve kayseri son kez sosyaldemokratlar tarafından kazanılmıştır.
  • bizim memlekette solun başarısı gibi görülen ama bildiğiniz özal'ın en güçlü olduğu zamanda demirel'in anadolu'yu karış karış dolaşmaya başladıktan sonra merkez sağın bölünme sürecinin bir sonucudur.
  • yıllardır aklımı kurcalayan bir şeydir 89 yerel seçimleri. shp ile dsp’nin birlikte seçimlere girmesi halinde herşey çok daha farklı olurdu muhtemelen. bir andan sonra bu düşünce bende saplantı haline gelince seçimler hakkında bir roman yazmaya başladım. roman, shp’nin varolduğu ve diriliş mücadelesi vermekte olduğu alternatif bir günümüz türkiye’sinde geçmekte.

    tanım: türkiye’li sosyal demokratların en büyük hatasını içinde barındıran seçim.
  • kayseri, konya gibi yerlerin siyasal islam'a ilk kez şans verdiği seçimler.

    12 eylül sonrası dönemde siyasal islam'ın yükselişinin ilk işaretleri bu seçimde verilmişti, ama o dönem çok dikkat çekmemişti.
hesabın var mı? giriş yap