şahane serseri
-
yanıp sönen şiirlerden biridir zihinde. aşık olunandır şahane serseri. yollara aşık, gidip sonra tekrar gelen, onun için dünyayı yakarım dediğin ama elinden kayıp her an gitmeye hazır olan. bağlasalar durmayan yabaniliğini, serseriliğini kalbine benzetip sevdiğin, o elini her tuttugunda gözlerindeki uçurumdan aşağıya yuvarlandığın.. ve mevsimler kitap aralarına serpilmiş kuru çiçekler gibi, kalbinde renksizleştikçe; canına tak edip, onu terk ettikten sonra; bir bakarsın ki şahane bir serseriye dönüşmüşsündür sen de.. bağlasalar duramazsın, ah istesen de kalamazsın, damarlarında rüzgar üşürsün de kimsenin sıcaklığını istemezsin. hep yolcusundur artık, yol insanlardır kimi zaman ve insanlar; silik haritaların.
-
hani bazen anlamların ölesi tutar... devrilir bütün cümleler o vakit..
akşam denir,
şu koca dünya denir,
ağlasam denir..
bazen, yolların uzayası tutar... gidenler hiç dönemez o vakit.. çocuklar gibi sevdim devler gibi ızdırap çektim denir..
bazen, ışıkların sönesi tutar... bütün şehir korkudan ağlar o vakit..
sonra, batan geminin paslı mallarından biri gibi hissedersin kendini..
hurriyet denir.. -
(bkz: muhteşem serseri)
-
elif şafak’ın senaryosunu gürkan tanyas’la yazdığı dizinin adı. plato film’in yapımcılığını üstlendiği dizinin yönetmeni kemal uzun.
-
fikrimce, attila ilhan'ı en iyi yansıtan, bir otobiyagrafik şiiridir ...
-
ilk satırı şok etkisi yaratan, "sisler bulvarı"nın açılış şiiri.
"rüzgar kendini yerden yere vuruyor" en çok etkilendiğim kısmıdır. tam olarak anlıyorum ne demek istediğini çünkü. yalnızsınızdır, yayansınızdır. çirkin, adi veya fakir olduğunuz için değil; "gelişiniz böyledir." saçma sapan yerlerden eser rüzgar; sanki kendini öldürmek düşüncesindedir. istanbul'un inişli çıkışlı coğrafyasının bir sonucudur belki de anladığım işler değil. yalnız, yayan, sadece evde yemek yapmaktan üşendiğin için; aslında evde duramadığın için yollardasındır. hem şahanesindir, hem serseri, hem de iyi bir insan. evet, iyisindir beyninin kıvrımlarında ve sağında solunda rüzgarlar intihar etmektedir.
---
ayrıca başka bir tonda devam edip, gurbet, vatan, hürriyet diye biten orijinaline alternatif getirdiğim şiirdir. haddime mi emin değilim ama severim büyük ustalarla laflamayı ve atışmayı. ne yalan söyleyeyim, en çok da rahmetli attila ilhan'ı sever, onunla hayali ortak şiirler, sohbetler türetirim. şöyle,
dudaklarımda yağmur damlaları
alır beni yollar beni alır gider
bir bilinmeze giderken
aslında geçmişime gider
saadet gülünün dikeni
-elimi kanatır; neyleyim!
prokofyev birilerine yine keman parçalatır
içimde sıkışıp kalmış siper savaşı vahşileşir
santim santim ilerlerim
terk ede ede ilerlerim
aşkları, aşıkları, vatanı, rüzgarları
-yavrum, durmak mümkün değil ki
anamdan yolcu doğmuşum
zihnimdeki seyahat bitmez
ayaklarımda takat kalmasa bile
tam o an, orada olamayabilirim
seni çok üzebilirim
akşam olunca düşünürsün
hırsından ağlayamazsın bile
-halime, halimize -
yüreğe dokunan şiirlerden biridir
içinde; aşk da bulursun hırs da
farklı bir yorumunu sevdim
http://www.youtube.com/watch?v=a2eq9mknpbg -
gürül gürül bir attila ilhan şiiridir.
şiir budur:
yolumdan çekil yavrum
bağlasalar duramam
demir asa demir çarık dedim
neyleyim!
yolculuk dedim
ağaçlara tünedi yine akşam kargalarla bir
rüzgar kendini yerden yere vuruyor
kırık dökük yıldızlar belirli uzaktan
telsiz mevceleri ardım sıra koşturuyor
anamdan yolcu doğmuşum
yedi dağın yolları kalbimden geçer
salkım salkım mısralar gelir içimden
dudaklarımda yağmur damlaları
alır beni yollar beni alır gider
anamdam yolcu doğmuşum
nehirlerle birlikte denizlere kavuştum
akşam dedim
şu koca dünya dedim
ağlasam dedim
yola bir düşüldü mü ömür boyunca gidilir
ekmeğin ve şarabın peşinden
turnaların peşinden
büyük şehirler büyük aşklar
çığiık çığlığa terkedilir
ben
çocuklar gibi sevdim devler gibi ıstırab çektim
damarlarımda dünyanın bütün rüzgarları
harblere açlıklara yalnızlığıma rağmen
anamdam yolcu doğmuşum
neyleyim
gurbet dedim
vatan dedim
hürriyet dedim.
attila ilhan
----------
ben çocuklar gibi sevdim; devler gibi istirap çektim. -
(bkz: attila ilhan)
"...anamdan yolcu doğmuşum
nehirlerle birlikte denize kavuştum
akşam dedim
şu koca dünya dedim
ağlasam dedim
yola bir düşüldü mü ömür boyunca gidilir
ekmeğin ve şarabın peşinden
turnaların peşinden
büyük şehirler büyük aşklar
çığlık çığlığa terk edilir
ben
çocuklar gibi sevdim devler gibi ıstırap çektim
damarlarımda dünyanın bütün rüzgârları..."
...şahane bir serseri benim gönlüm. kendimden bile uzağa düştüm. düştüğüm yol uzun, çetin ve engebeli. yol ki bana düşman yol ki bana dost... şahane serseri benim. aynadaki aksime bile küskünüm. dermanım yok yalancı yollarda adım tüketmeye. ama çağırıyor yol beni. ben giderim yol gider. ufukta hayalî bir çizgi. gün doğurur, batırır. ömür tükenir, yol bitmez. şahane serseri benim. tükettim elemleri, geceyi ve gençliği... neyim kalır geriye baksam da...
(bkz: hayko cepkin/ ölüyorum) -
gecenin bu saatlerinde otogardayken kendisini daha bir hissettiren atilla ilhan şiiridir
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap