çağdaş bir ürperti

• çağdaş bir ürperti
  
  anarak buruşuk memelerini bezgin günlerin
  geçiyordum hüznün arkalarından
  döşümde şehrin ahengini bozan ay resimleri
  ve geceyi korkutarak durduran
  tasarımlar.
  geçtim kara yağlar sürünerek
  kara yağlar sürünerek büyüdüm
  câni bir kadınla yattım ve beynim
  kırık bir suyun yüzünde yorgun
  yürüdüm.
  
  ki asfalt orada
  bitiyordu
  orada römorklar
  kalay ve manganez ölüleri
  şehrin derin iskeletini sarsıyordu.
  yırtık tüller halinde yağan yağmur
  boğazımdaki havlayış karartısı
  piyango gişeleri.
  ve asfalt orada
  ve asfalt cinsel kavramlarla
  halkların kalkışını anlatıyordu
  onların çavlanını durdurmak için
  suçlar, kocamış kuşlar bulundu
  koynum bir yangın çıkartıp
  siniyordu koynuma.
  
  kadınlar geçiyordu doğurgan - ve diri kızlar
  turfanda yalnızlıklar almak için dünyadan
  ve ben gövdemi denkleştirmek için doğaya
  dineldim
  dineldim
  dineldim
  aşk; içerimdeki ergen ölüsünü uğraştırıyordu.
  
  demek ki benim
  sivil, dayanılmaz bir yüreğim vardır
  demek ki
  başka bir kasabada koyup gitmek dudaklarımı
  ürkekliğimi başka bir denize dökmek
  kolaydır.
  bir kahkaha soğutur yüzlerini
  uzakta silâh tutan sivillerin.
  çığlıklarının kuraklığı duyulur
  taşraların kuşlu yastıklarında ağlayan
  çarşaf bağlayan kızların.
  zedelenmiş ıtır kokuları duyulur
  ve kana karışan kaynar vakti gecenin
  ve polisin ve bezzazların vakti
  ve tomurcuklanan bir yerimin
  demek ki benim haylaz ve militan
  bir yüreğim.
  
  böylece dingin bir kaşıntı gibi açılır dünya
  benzi aldırışsız ağaran dünya
  hınçlar ve revolverler uçuşur
  kabuklu yüreklerinde bazı adamların.
  dikkat, kan
  bıngıldıyor
  yine senin sıranı atlamıyorum
  koynun güneşe çarptığında yara
  geniş bir yara yapışıyor sevdama.
  ve artık anlatmak için yeryüzünün tuğlalarını
  seni anlatıyorum
  abanmak geçiyor içimden gövdenin küllerine
  sana çatlarcasına inanıyorum
  çünkü kopartarak geliyorsun göğün zağarlarını
  canevinde tortop umudu aydınlığın.
  
  yüzümü kınından çıkaran sensin
  pencereyi getiren aklıma
  sanki güzmüş
  sevecenliğe sarınmak istiyormuş gibi
  sanki canım
  yüzüme sensin biriktiren kitaplara.
  çocuklar semada bir atlı alkışlıyor
  bu yüzden seviyorum seni
  bizimkiler bu yüzden yeniyor ötekileri
  ve karnını kurşun işleyen karanlığı
  fidel kastro’yu övüyor bana
  bunun için.
  benliğim kurtlanmış bir çocuğu
  sıkıştıradursun beynimde
  yengiyi yabanca söken
  avucunun
  avucunun böğürtlenlerine abanmak istiyor canım
  böyle geçiyor içimden.
  
  ismet özel
• (bkz: meme yapmak)
• asla ve sadece çağdaş bir ürperti değildir.
• anarak buruşuk memelerini bezgin günlerin
  geçiyordum hüznün arkalarından
  döşümde şehrin ahengini bozan ay resimleri
  ve geceyi korkutarak durduran
  tasarımlar.
  geçtim kara yağlar sürünerek
  kara yağlar sürünerek büyüdüm
  cani bir kadınla yattım ve beynim
  kırık bir suyun yüzünde yorgun
  yürüdüm.
  ki asfalt orada
  bitiyordu
  orada romorklar
  kalay ve manganez ölüleri
  şehrin derin iskeletini sarsıyordu.
  yırtık tüller halinde yağan yağmur
  boğazımdaki havlayış karartısı
  piyango gişeleri.
  ve asfalt orada
  ve asfalt cinsel kavramlarla
  halkların kalkışını anlatıyordu
  onların çavlanını durdurmak için
  suçlar, kocamış kuşlar bulundu
  koynum bir yangın çıkartıp
  siniyordu koynuma.
  kadınlar geçiyordu doğurgan - ve diri kızlar
  turfanda yalnızlıklar almak için dünyadan
  ve ben gövdemi denkleştirmek için doğaya
  dineldim
  dineldim
  dineldim
  aşk ; içerimdeki ergen ölüsünü uğraştırıyordu.
  
  demek ki benim
  sivil, dayanılmaz bir yüreğim vardır
  demek ki
  başka bir kasabada koyup gitmek dudaklarımı
  ürkekliğimi başka bir denize dökmek
  kolaydır.
  bir kahkaha soğutur yüzlerini
  uzakta silah tutan sivillerin.
  çığlıklarının kuraklığı duyulur
  taşraların kuşlu yastıklarında ağlayan
  çarşaf bağlayan kızların.
  zedelenmiş ıtır kokuları duyulur
  ve kana karışan kaynar vakti gecenin
  ve polisin ve bezzazların vakti
  ve tomurcuklanan bir yerimin
  demek ki benim haylaz ve militan
  bir yüreğim.
  
  böylece dingin bir kaşıntı gibi açılır dünya
  benzi aldırışsız ağaran dünya
  hınçlar ve revolverler uçuşur
  kabuklu yüreklerinden bazı adamların.
  dikkat, kan
  bıngıldıyor
  yine senin sıranı atlamıyorum
  koynun güneşe çarptığında yara
  geniş bir yara yapışıyor sevdama.
  ve artık anlatmak için yeryüzünün tuğlalarını
  seni anlatıyorum
  abanmak geçiyor içimden gövdenin küllerine
  sana çatlarcasına inanıyorum
  çünkü kopartarak geliyorsun göğün zağarlarını
  canevinde tortop umudu aydınlığın.
  yüzümü kınından çıkaran sensin
  pencereyi getiren aklıma
  sanki güzmüş
  sevecenliğe sarınmak istiyormuş gibi
  sanki canım
  yüzümü sensin biriktiren kitaplara.
  çocuklar sinemada bir atlı alkışlıyor
  bu yüzden seviyorum seni
  bizimkiler bu yüzden yeniyor ötekileri
  ve karnının kurşun işleyen karanlığı
  hüznün namusunu savunan ellerin
  fidel castro'yu övüyor bana
  bunun için.
  benliğim kurtlanmış bir çocuğu
  sıkıştıradursun beynimde
  yengiyi yabanca söken
  avucunun
  avucunun böğürtlenlerine abanmak istiyor canım
  böyle geçiyor içimden
  
  şu dünyada dinleyebileceğiniz en güzel şiirlerden biridir
• ismet özel'in kanaatimce en güzel şiiridir. mutlaka dinleyiniz. çağdaş bir ürperti
  
  "...
  demek ki benim
  sivil, dayanılmaz bir yüreğim vardır
  demek ki
  başka bir kasabada koyup gitmek dudaklarımı
  ürkekliğimi başka bir denize dökmek
  kolaydır.
  bir kahkaha soğutur yüzlerini
  uzakta silâh tutan sivillerin.
  çığlıklarının kuraklığı duyulur
  taşraların kuşlu yastıklarında ağlayan
  çarşaf bağlayan kızların.
  zedelenmiş ıtır kokuları duyulur
  ve kana karışan kaynar vakti gecenin
  ve polisin ve bezzazların vakti
  ve tomurcuklanan bir yerimin
  demek ki benim haylaz ve militan
  bir yüreğim.
  
  böylece dingin bir kaşıntı gibi açılır dünya
  benzi aldırışsız ağaran dünya
  hınçlar ve revolverler uçuşur
  kabuklu yüreklerinde bazı adamların.
  dikkat, kan
  bıngıldıyor
  yine senin sıranı atlamıyorum
  koynun güneşe çarptığında yara
  geniş bir yara yapışıyor sevdama.
  ve artık anlatmak için yeryüzünün tuğlalarını
  seni anlatıyorum
  abanmak geçiyor içimden gövdenin küllerine
  sana çatlarcasına inanıyorum
  çünkü kopartarak geliyorsun göğün zağarlarını
  canevinde tortop umudu aydınlığın.
  
  yüzümü kınından çıkaran sensin
  pencereyi getiren aklıma
  sanki güzmüş
  sevecenliğe sarınmak istiyormuş gibi
  sanki canım
  yüzümü sensin biriktiren kitaplara
  çocuklar sinemada bir atlı alkışlıyor
  bu yüzden seviyorum seni
  bizimkiler bu yüzden yeniyor ötekileri
  ve karnını kurşun işleyen karanlığı
  fidel kastro’yu övüyor bana
  bunun için.
  benliğim kurtlanmış bir çocuğu
  sıkıştıradursun beynimde
  yengiyi yabanca söken
  avucunun
  avucunun böğürtlenlerine abanmak istiyor canım
  böyle geçiyor içimden."
  
  edit: eksik dize