çığlıklar ve fısıltılar

• (bkz: cries and whispers)
• (bkz: viskningar och rop)
• sessizliğin özel bir dile dönüştüğü bergman filmi.
  
  mazideki ya da gün içinde yaşanan bir hayal kırıklığı ya da travmatik bir durum karşısında beliren suskunlukların, dil yitimlerinin, fısıltıya dönüşen içsel çığlıkların, söz gelimi bir beckett romanındaki bilinçli boşlukların, üç noktaların muadili olduğunu öne sürmek abartı olmayacaktır. üç kız kardeş ve hizmetçileri anna, bu tarz travmatik, yaralayıcı durumlar karşısında içlerine kapanırlar. artık dil ya da iletişim kanallarının bir önemi kalmamıştır çünkü. bazen susmak da gerekir, vardır böyle anlar. kırmızı çerçeve içinde, portrelerinin yarısı kısmen karanlıkta kalmıştır. yönetmen, nüfuz edemediği alanlar (örneğin bilinçdışı) olduğunu itiraf eder adeta.
  
  işte o sessizlik ve içe kapanış anlarında esrarengiz fısıltılar duyulur, ama kimin ne söylediği anlaşılmaz. bu fısıltılar, o an içinde yakın planda portresi gösterilen kadın figürün bilinçakışını mı yansıtmaktadır? tek bir kişiye ait bir ses midir bu, yoksa birkaç kişinin konuşması üst üste mi binmektedir? belirsizdir. öyleyse bu belirsizlikleri, boşlukları doldurmak seyirciye düşecektir. bergman açıkça filmi yazıp kurgulaması için seyirciyi telkin eder; tıpkı boşluklar ve üç noktalarla okuyucunun metni doldurmasını öğütleyen beckett gibi.
• sessizliğin gücü. bergman yüceliği diye bir şey var sanırım...
• bergmanın en sevdiğim filmi olabilir. bazen personaile yarışıyor. yönetmenin sinematografik dehasını görebileceğiniz bir film.
• zaman kaybı filmde kayda değer tek anlamlı sahne
  https://www.youtube.com/watch?v=4pyy9hxpqe8&t=11s bu yani bu kadar