milliyetçi olmamak

• insanın kendisini bir milletin, vatanın parçası veya cedlerin, ataların, soyların devamı varsaymaması durumu.
• bir nevi insanın kendinden ve kendine uygun gördüğünden başkasını takmaması durumu. aslında uzun bir hikaye, tüm tesadüfi şeylerin karakterimiz üzerinde etkisi var ama yine de kısaca şans eseri bu zamanda, bu coğrafyada, bu millete, bu dine, bu şehre doğduk. şans işte, denk gelme, rastgele. daha ne diyeyim ?
  umarsız olmak tamamen başka bir haldır.
• ülkenin parçalanmasına çanak tutanlardan olmamaktır.
  
  (bkz: incirlik hava üssü)
  (bkz: 6. filo)
  (bkz: cia parasıyla milliyetçilik yapmak)
  (bkz: daha gider bu)
• vatanını, şehrini, sevdiceğini sevmekle aynı şey değildir. bu toprağın çocuğuyum, benim ceddim tribiyle uzaktan yakından alakası yoktur. bunda samimidir veya değildir, genelde samimidir. atalarını sevebilir veya sevmeyebilir, genelde severler. başıboş milliyetçilikten ziyade yaşadığı toprağın insanına fayda sağlama veya huzur içinde yaşama peşindedir ama hepsi de böyle değildir.
• yeniden doğmuş gibi olmaktır. zira hemen herkes milliyetçi bir atmosfere, milliyetçi bir eğitimin içine doğar, orada yetişir ve şu veya bu biçimde bir yerlerden milliyetçiliği kapar. en iyi ihtimalle "ermeniler bizi arkamızdan bıçakladı" der, "benim kürt arkadaşlarım da var" der, "atatürk milliyetçiliği" diyerek kendini avutur. kötü ihtimalleri saymaya gerek yok şimdi, tadımız kaçmasın.
  milliyetçilikten kurtulduğunda ise adeta yeniden doğar. insanı insan olduğu için sever, ayrımcılığa karşı durur, misak-ı milliye hapsolmayıp tüm dünyayı düşlemeye başlar. ufku genişler. kandırılması daha zordur artık. velhasıl iyidir milliyetçi olmamak, güzeldir.
• (bkz: insan vücudundaki anatomik ve fizyolojik kusurlar/#18090818)
• tercih meselesidir.herkes doğru tercih yapacak diye bir kaide yoktur.
• müthiş bir duygu. kendimden biliyorum.
• başka etnisitelerden milliyetçi olmayanlarla çok güzel arkadaşlıklar kurabilmektir. birbirini tanımak, merak etmek, farklılıklardaki lezzeti yakalayabilmektir.
  ermeni asıllı fransız yönetmen robert guediguian'ın "sosyalist bir türk'ü, milliyetçi bir ermeni'ye tercih ederim" diye bir lafını hatırladım şimdi. doğru söze ne denir?
  ne yazık ki milliyetçilik, tarihin hiçbir zamanında ayrıştırmaktan savaştırmaktan başka bir şeye yaramamıştır.
• über bişeydir. yalnız bu milliyetçi olmayanların %78'i atatürkçüdür.(küsüratlı rakam vereyim de salladığım belli olmasın) atatürk'ün ilkeleri arasında milliyetçilik de vardır. "ben atatürkçüyüm ama ilkelerini çok da benimsemiyorum" diyebilirler tabi, kaygı duyarım bu görüşlerine. peki nedir milliyetçilik? hemen 'dünyanın en güvenilir bilgi kaynağı' olan wikipedia'daki atatürk'ün ilkelerinden olan milliyetçiliğin tanımına bakıyoruz;
  
  milliyetçilik
  atatürk’e göre millet; geçmişte bir arada yaşamış, bir arada yaşayan, gelecekte de bir arada yaşama inancında ve kararında olan, aynı vatana sahip, aralarında dil, kültür ve duygu birliği, olan insanlar topluluğudur.
  http://tr.wikipedia.org/…lkeleri#milliyet.c3.a7ilik
  
  açıkça söyleyim şucuyum bucuyum, sağcıyım, solcuyum, ortacıyım, ara ütücüyüm demiyorum. kendi doğrularım var onlara inanıyorum. bunları da buraya yazıp alta "özet geç lan piç" bakınızı görmek istemiyorum.
  
  ben sadece durum tespitini yaptım.
  that's the way aha i like it aha aha.