elif lam ra

• bir huruful mukatta.
• bir payidar zaraman şiiridir ki;
  
  seni allah’la açıklıyorum ısınmamışım gerisine
  
  bir cemaziyelahir günü çık gel
  altında bir mazarat at
  çık gel öldürüşelim, çık gel kıyasıya
  dünya rövanş görsün, kàinat vuslat
  
  ben bir çıldırgan at olayım
  ayettir gözlerin bir din üzerime
  kırmızılarca meyleneyim sana, rahat olayım
  salgınlaşalım bin üzerime
  
  umulur ki biz seni çok sevmişizdir
  biliyorsan bunu kendine müjdele
  ve bunları unut ve çetin erişelim
  intikalimiz hutame’ye, gayya kuyusuna
  layığı bu olmalı bu denli tanrısal bir günahın
  azabına da değsin hani madem
  madem oralar da hep allah’ın
  
  allah’ım ya şu şeytanı vur
  ya ben yarime çok tuhaflaşacağım
  
  allah muhafaza yaralarımız
  çok çok derinse
  çok derinse
  doğrusu sen beni çok az çabalıyorsun
  
  iş vakitlerimde de
  boş vakitlerimde de
  beş vakitlerimde de
  seni düşünüyorum
  vebaline bulanayım
  
  armut yiyorum gözüme iyi geliyorsun
  elma dersem kalbime
  çık çık çık
  ar ağzındaki kıvamına ermiş ıslak baklayı
  
  biz efkàrımızı teskin etsin diye babayı dinler
  sulh olsun diye kendimizi jiletlerdik
  yàrla sulh, baharla sulh
  
  ne seyreksin ne uzaksın hep zarar
  cemalin gözüme serap geliyor
  aramızda yaramaz bir şeytan var
  yaptığı ettiği sevap geliyor
  
  utangaç bir güldür ancak
  dünyanın muhatap olduğu rahmete vesel
  yanakların kızarmıştı, hatırlıyoruz
  yurtlanırcasına iffet makamını
  tükenmekte olan bir medeniyeti sırtlanırcasına
  
  ben ne zaman seni üzsem kalbimi çok kırıyorum
  uçmaya lanet ediyor bir kısım kuşlar
  
  tamam allah var güzelsin
  allah var ki güzelsin
  
  sen bana acayip güzel rüzgarlar getiriyorsun
  şaftı kayıyor dünyanın, iyi şeyler oluyor
  sana ölüyorum bildiğin gibi değil
  senin dilinde çok otantik ballar var
  sana ölüyorum uçarı kaçarı yok
  n’apıyorum tuhaf oluyorum
  n’apıyorum cigara sarıyorum, n’apıyorum duman
  seviyor olmak diyorum, ne kadar enteresan
  
  vahyin beyanında adın var
  olmasaydı da seni seviyorum
  
  biz artık öyle bir yaralandık ki gül yüzlüm
  ölüm bir gökyüzü şarkısı olarak çıkacaktır karşımıza
  
  sen şu ömrümüzün yamacından gelip geçerken böyle
  geçerken böyle bir mevla molekülü gibi
  geçerken usulünce, geçerken gayet
  ölüyoruz sana; biraz dikkat et
  
  saçlarımı sabunladın, sırtımı keseledin
  bana domates doğradın ben açtım
  çay demledin ben tek içtim
  hüzünlendin yalnız ağladım
  n’olur seni seviyorum.
  
  n’olur seni seviyorum.
• (bkz: fil) (bkz: at) (bkz: kale)
  (bkz: memento quia pulvis es)