bugün ne

• bir cemal süreya şiiridir..
  
  bugün ne ?
  
  saat gecenin bir buçuğu (bugün günlerden ne?)
  gözlerinden uyku akan bir taksinin içindeyim
  geçip gidiyorum bütün hayatımı da seni de
  başkent en pahalı örümceğini biriktiriyor
  unutkanlık, acı, acılar, acılarımız
  biliyorum sen kaldın bir de hayatım kaldı geride
  eğlencenin (bayağı bir şölendi) ilerlediğini
  bir karnaval tadıyla ilerlediğini
  bir adamın bir öykü anlattığını, bir türkü söylediğini
  bir kadının saat onda masadan kalkıp gittiğini
  merkez kaymakamını, rejisör yardımcısını, medet'i
  ve sonunda içinde yirmi çocuk taşıyan bir minibüs gibi
  çarpıştığımızı. senin başın dönüyor, benim bir ayağım basmıyor
  
  nasıl oluyor bütün bunlar nasıl oluyor?
  biliyorum tek bir güvercin onaylamayacak bunu
  tek bir sokak tek bir tezgah tek bir saniye
  eksikliğe mi alışmışım ne? mutsuzluğa mı yoksa?
  her şeyin ilk kez tam olmasını istiyorum da o mu olmuyor?
  neden kişi bir çiçek koparır gibi kaldırıyor da kadehini
  sonra kırgınlıkla vuruyor masaya elindeki sübyeyi?
  tek bir köpek onaylamayacak bunu tek bir mayıs
  ne mi bugün? perşembe. sabah erken kalkmıştım
  hazinenin serin ve ışıksız koridorlarından, gelirler'den;
  kağıt hışırtısıyla dolu bütçe'nin içinden
  bakanlık berberine selam vererek
  gelmiştim girmiştim odama (seviyorum da bu odayı)
  evet girmiştim, şimdiyse seni ve hayatımı
  ne olduğu iyice kestirilemeyen bir parıltı gibi
  geride bırakarak gidiyorum. nereye?
  yarın bütün bu ağaçları sulayacaklar
  ağaçların afroditini anımsadım şimdi
  o ağacın yanından geçerken gökyüzü ne derindi
  ama bugünkü gökyüzü onun ayrılıkça'ya berbat bir çevirisi
  sen metinde her nasılsa üç satır atlamıştın
  ben de geçmişe çevirdim bütün gelecek zaman kiplerini
  böyle yetişmişim ben, içim götürmez kenarından azıcık kesilmiş ekmeği
  hiç anımsamıyorum tam dolu olmayan bir bardaktan su içtiğimi
  karnaval. soytarılar. maskelilerle birleştiriyoruz masamızı
  bizim payımıza düştü şölenin kaçınılmaz trafiği
  gülüşlerimiz nasıl söndü galadan sonra sokağa atılan çiçekler gibi
  ve şimdi: iki kere iki
  kırdım, evet, seni. ama kırmıştın beni
  hadi sadece kırıldım diyerek önleyeyim herhangi bir eleştiriyi
  kalbim, kalbim! söyle şimdi ne yapacağım ben bu kalbi?
  ne yaparım söyle daha da derine düşerse yaram
  ben sana rasladığım günlerde, hangi günlerdi onlar
  tuhaf şey bir günde değişiyor kişi
  senden öncesi öyle uzak ki anılar bile yok sanki
  geldin masaya oturdun ve hayatımı böldün bir milat gibi
  ve tavukçudaki hırslı roma valisi
  yani pontus pilatus birlikte kurduğumuz isa'ları çarmıha gerdi
  ve sen üç satır atladın neden atladın
  tek bir kuş tek bir şapka tek bir çorap onaylamayacak bunu
  tek bir çiçek anlamayacak
  şu zambakgillerin akıl almaz işlerini
  tek bir insan anlamayacak
  fazıl'ı: içi boşalmaya yüz tutmuş o şiir tankerini.
  ve tahsin: onu bir duygu taşaronu olarak ananlar olacaktır
  operada cinayet imgesine uygun işler yaptı bu ikisi
  bense sessizce ayrılıp gittim yarasını kuliste saran bir soytarı gibi
  tavukçu benim için artık tavşanın suyunun suyu gibi
  sana gelince, ah sen yok musun sen
  bir daha raslar mıyım sana
  günlerin ne getireceği bilinmez ki
  ben bu şiiri yazdım barok biçimi
  her gün bir şiir yazacağım sana
  takvim olsun bu: aşkımın takvimi
  işte sana sayfaların ilki